Page 84 - mag_78
P. 84
ςΚοΡπΙες ςΚεΨεΙς
Και... τελικά;;
Κι έρχονται ώρες που όλα τα φοβάμαι εύκολο τρόπο, σε όλους τους τομείς,
και δεν τελειώνουν τα πως και τα γιατί, ξεκινώντας απ’ τον έρωτα… Πόσο
αυτές τις ώρες δίπλα μου να ‘σαι, μαζί αλήθεια έχουμε εξευτελίσει τον έρω-
σου να με βρουν… τραγούδαγε κάποτε τα; Πόσο ωμοί έχουμε γίνει με το με-
ο Κότσιρας κι ήταν απ’ τα λίγα αληθινά γαλύτερο ανθρώπινο συναίσθημα, με
τραγούδια που είχα ακούσει τότε και το συναίσθημα αυτό που οι έρευνες
πολύ καιρό πριν. Έμελλε να με σημα- λένε ότι μπορεί να διαταράξει από τον
δέψει για πάντα αλλά αυτό είναι άλλο εγκέφαλό μας μέχρι τον ψυχισμό μας.
κεφάλαιο. Κι εμείς του βγάλαμε τη ψυχή και τον
84 αφήσαμε γυμνό τον έρωτα που λέτε,
Ζούμε σε μια εποχή που η εξέλιξη, η τε-
χνολογία, τα μέσα κοινωνικής δικτύω- τον ανταλλάξαμε με ένα στα γρήγορα
σης, κι ό,τι άλλο έχει βοηθήσει στην αν- σε ένα μπαρ, τον ανταλλάξαμε με δυο
θρώπινη απομόνωση, μας έχουν κάνει ποτά κι ένα φιλί, τον ξεπουλήσαμε για
να είμαστε άνθρωποι χωρίς ανθρωπιά τις καύλες της μιας στιγμής, τον σκοτώ-
πια. Κάποιες βασικές σταθερές αξίες σαμε τον έρωτα, τίποτα δεν του αφήσα-
στη ζωή μας, καθημερινά ευτελίζονται με, σαν να τον καταδικάσαμε σε θάνατο
χρεώνοντας του όλα τα δεινά που μας
από εμάς τους ίδιους. Κοιτάμε συνε- βρήκαν. Σε ποιόν στον έρωτα, αντί να
χώς τον εαυτό μας και πέρα από κει καταδικάσουμε εμάς, εμάς που γίναμε
σχεδόν τίποτα. Χάσαμε την επαφή μας, ρηχοί, εμάς που πουλήσαμε τις ψυχές
χάσαμε το να κοιτάμε ο ένας τον άλλον μας, ο καθένας στους δικούς του δαί-
στα μάτια και να λέμε τις αλήθειες μας, μονες, εμάς που πια το μόνο που μας
αλήθεια επειδή αυτό το θεωρώ μείζον νοιάζει είναι το σεξ… και σκέφτομαι…
θέμα, πως μπορεί κανείς να κοιτάει τον δεν ήμασταν πάντα έτσι, τι άλλαξε; Ξέ-
άλλον στα μάτια και να του λέει ψέμα- ρουμε όλοι τι άλλαξε, ξέρουμε γιατί
τα, να τον κοροϊδεύει, πως γίνεται αυτό; απομονωθήκαμε και γιατί χάσαμε τον
Όσο κι αν έχω προσπαθήσει δεν μπορώ συναισθηματισμό μας... φταίνε πολλά
να το αναλύσω ή να το δεχτώ αν θέλετε. ή μάλλον ίσως δεν είναι τόσα πολλά ή
Ναι ξέρω πως πια τα συναισθήμα- μάλλον ίσως είμαστε και μόνο εμείς
τα φθίνουν τόσο, που όλοι κοιτάνε τον που εξελιχθήκαμε κι άλλο, που το DNA
