Page 65 - mag_78

της Μαρίας Στρίγκου

https://meorio.blogspot.com/

Για να βρεις να νοικιάσεις διαμέρισμα στο κέντρο τούτο τον καιρό,

πρέπει να έχεις μπάρμπα στην Κορώνη, ξαδέρφη τη γυναίκα του

Πατούλη, κομπόδεμα στην Τράπεζα ισόποσο με το εθνικό μας χρέ-

ος, μέσον τον Χρυσοχοίδη – ας σε φοβούνται λιγάκι, δεν είναι κακό

– πέντε φίλους Ματατζήδες, πέντε φίλους αναρχοαυτόνομους, να

έχεις κάνει πρόσφατα τρία μπότοξ και λεύκανση επιδερμίδας αλά

Μάικλ Τζάκσον, να έχεις κουμπαριάσει με έναν κινέζο οπωσδήπο-

τε και συν αυτά να χαρίζεις και το ένα σου νεφρό στον ιδιοκτήτη, 65

αν παραστεί ανάγκη. Και πάλι δεν είναι σίγουρο ότι θα βρεις.

Στην πολυκατοικία που μένω στα Το ρετιρέ δεν είναι ένα ασήμαντο σπί-
Εξάρχεια, πολυκατοικία του ’70 με τι, μπορεί να το τρώει το κρύο το χει-

ό,τι δηλώνει αυτό, φθορές, κακή συ- μώνα και η ζέστη το καλοκαίρι αλλά,
ντήρηση, παλαιότητα κτιρίου, θέρ- είναι Το ρετιρέ. Έχει θέα, εμείς στον

μανση Χριστούγεννα, Πρωτοχρονιά πρώτο, δεύτερο, βλέπουμε τα μεσο-
και μία ώρα των Φώτων, πολυπολι- φόρια της κυρά Δέσποινας απέναντι,

τισμικότητα ενοίκων, ξενοικιάστηκε όταν βάζει μπουγάδα, αυτοί στο υπό-
το ρετιρέ. Δηλαδή τι ξενοικιάστηκε, ο γειο, έναν ξεφλουδισμένο τοίχο βλέ-

προηγούμενος δεν είχε να πληρώσει πουν μονάχα ούτε καν την υποψία
και του έκαναν έξωση με συνοπτικές μιας δαντέλας.

διαδικασίες. Μόλις έληξε το συμβό- Έχει μια υποψία αυτονομίας, δεν
λαιό του, την επόμενη μέρα βρήκε τα ακούγονται φωνές απ’ τη μεσοτοιχία,

πράγματά του έξω στον δρόμο, έτσι ούτε το καζανάκι του διπλανού, δεν
απλά. πηλαλούν τα παιδιά της από πάνω