Page 45 - mag_78
P. 45

από τον Bασίλη Αρδά
                   Τρελή (Κ. Αθυρίδης / Γ. Βεληβασάκη)









               Mayo), να βρουν τα χαμένα τους                        Γ.Β. Από το ανέκδοτο ποιητικό μου μι-

               παιδιά, που «εξαφανίστηκαν», κατά                     κρο-διήγημα «Αυτός και Εαυτός». Οι
               τη διάρκεια της δικτατορίας του                       δύο μας όψεις, σαν του Ιανού. Ο ένας
               Βιντέλα,  στην  Αργεντινή  (1976-                     αφήνει τον χρόνο να αναλίσκεται σε

               1983). Οι μανάδες της Αργεντινής                      μια ανούσια καθημερινότητα, νο-
               ύψωσαν το ανάστημά τους απέναντι σε                   μίζοντας πως έχει καιρό για εκείνα

               μια σκληρή εξουσία και έγιναν έμβλη-                  που  ποθεί.  Ο  άλλος  τον  δοκιμάζει,
               μα ενός απέλπιδου αγώνα, χωρίς οι                     τον εμπαίζει και τον αφήνει στην
               ίδιες να χάνουν ποτέ την ελπίδα τους.                 τύχη του. Γιατί τα όνειρά μας δεν θα

               Μάνες-σύμβολα, που για πολιτικούς ή                   πραγματωθούν ποτέ αν δεν αρπαχτού-
               κοινωνικούς λόγους (προσφυγιά, εκ-                    με από τη ζωή, αν δεν παλέψουμε για
               μετάλλευση, φτώχια) αγωνίζονται να                    εκείνα που αγαπάμε.

               σώσουν τα «χαμένα» τους παιδιά, από
               την Plaza de Mayo ως την Λουάντα, τη                  Ε) «Ό,τι κι αν γίνει, μα ό,τι κι αν γί-
               Λαμπεντούσα, τη Δαμασκό, τη Μόρια…                    νει, εγώ το βράδυ θα κοιμηθώ και

               Η σκέψη που, μοιραία, ακολουθεί είναι                 δεν θα δω όνειρα».
               ότι καθετί που φαντάζει αδύνατο ή δύ-                 Γ.Β. Από το μικρο-διήγημά μου «Τε-                         45

               σκολο δεν είναι παρά συνάρτηση της                    τράδιο παραξενισμάτων», ανέκδοτο
               λαχτάρας εκείνου που το ποθεί. Αρκεί                  κι αυτό. Δεν θα «δω» όνειρα, γιατί τα
               μόνο να σκεφτεί κανείς πως πράγ-                      ζω. Και είναι τα όνειρά μου δείκτες και

               ματα, που τα θεωρούμε αυτονόητα                       προπομποί άλλων ονείρων. Ολοζώ-
               σήμερα, έχουν κερδηθεί με αίμα.                       ντανα και καθόλου όνειρα ενός ύπνου,


               Γ) «Και ο χαμός; Που είναι ο χαμός;»                  αλλά ενός ξύπνιου που ονειρεύεται
                                                                     μέσα στο όνειρο.
               Γ.Β.  Φράση από το ποίημά μου «Εί-
               δωλο». Ο «χαμός» είναι ο θάνατος                      ΣΤ) «Κακό πράγμα η τσιγκουνιά»

               που τον φοβάσαι, τον περιμένεις και                   Γ.Β. «Αμαρτία μεγάλη!». Άλλο διήγημα
               όλο αναβάλλεται. Είναι ο καθημερινός                  κι αυτό. Θα το πω ανάποδα: μεγάλο
               θάνατος του χρόνου σου που φεύγει                     πράγμα η γενναιοδωρία, να δίνεις

               ήσυχα, χωρίς να το καταλαβαίνεις, χω-                 χωρίς να περιμένεις ανταλλάγματα,
               ρίς φασαρία και κανένα «χαμό». Είσαι                  να νιώθεις τον άλλον και να μην τσι-
               εσύ μπροστά στον καθρέφτη, όταν βρί-                  γκουνεύεσαι τα αισθήματά σου.

               σκεις τις λέξεις να το πεις.
                                                                     Ζ)  Της άνοιξης ο Χειμώνας
               Δ) «Έχω όνειρα μεγάλα και φτερά.
               Ά, σοβαρά; Μη βιάζεσαι. Έχεις και-                    Γ.Β.  Ο τίτλος του τραγουδιού για το
               ρό.»                                                  οποίο μιλήσαμε πριν. Είναι φορές που
   40   41   42   43   44   45   46   47   48   49   50