Page 85 - magazine_86
P. 85
του Κωστή A. Μακρή
Οι ανικανοποίητοι Πόσο ελκυστικοί, απρόσιτοι και ζηλευ- νωνικής θέσης, της μόρφωσης και της
βαθιάς γνώσης τού κόσμου και των
τοί μού φαινόντουσαν οι ανικανοποίη-
προσδοκιών που πρέπει να έχει κά-
τοι άνθρωποι όταν ήμουνα μικρός!
ποιος που ξέρει τα δικαιώματά του,
Συνήθως, ήταν οι πιο εύποροι, οι πιο
άνθρωποι «κομψοί» και οι πιο «καλλιτεχνίζοντες» γνωρίζει τι του οφείλει το σύμπαν και
στον ευρύ οικογενειακό μας κύκλο·
η μοίρα και πώς ή να το κατακτήσει (αν
δεν το έχει) ή να το διατηρήσει ως προ-
όσο μπορεί αυτό να κριθεί από ένα
παιδί μεταξύ 8 και 12 χρόνων. Λέω
«καλλιτεχνίζοντες» και όχι καλλιτέ- νόμιο.
Η συμπεριφορά τους μου έδειχνε με
χνες επειδή οι δημιουργικοί καλλι- σαφήνεια, αν και πολλές φορές με
τέχνες που γνώρισα στην οικογένειά κάθε άλλο παρά ευγενικό τρόπο, ότι
μου έπλεαν με χαρά και ευγνωμοσύνη δεν πρέπει να ικανοποιούμαι με τα
μέσα στην χαρά· όπως έπλεαν οι πά- μικρά και τα εύκολα κι ότι θα πρέπει
πιες στην κεντρική λιμνούλα του Εθνι- να έχω μονίμως πολύ υψηλές απαι-
κού Κήπου, όπου μας πήγαινε κάποιες τήσεις, κυρίως από τους άλλους· κα-
φορές η μαμά μας, και τις έβλεπα να θώς οι ίδιοι οι «ανικανοποίητοι» δεν 85
στριμώχνονται για να φάνε τις μπουκί- έδειχναν να θέτουν και πολύ ψηλά τον
τσες από το κουλούρι μας που τους πε- πήχυ των δικών τους προσπαθειών
τούσαμε στο νερό ακόμα κι όταν αυτό είτε για να είναι ευγενικοί ή ευχάριστοι
γινόταν μετά από το δίλημμα, να φάω στους άλλους, είτε για να χαίρονται, είτε
την μπουκίτσα ή να την πετάξω στις για να πετυχαίνουν άξια λόγου έργα οι
παπίτσες. Και προτιμούσα να βλέπω ίδιοι, πέρα από την αέναη και αγωνιώ-
την μπουκίτσα μου να την τρώνε οι πα- δη προσπάθειά τους να συνεχίσουν να
πίτσες και νόμιζα, ήξερα, ήμουν βέβαι- διεκδικούν εκείνα που κατά τη γνώμη
ος ότι χαίρονται· κι εκείνη η χαρά τους τους τους ανήκαν δικαιωματικά, όπως
με αποζημίωνε για την μπουκιά που άνετη ζωή, την καλύτερη θέση σ’ ένα
δεν έφαγα. σαλόνι, το καλύτερο δωμάτιο σ’ ένα ξε-
Τέλος με τις παπίτσες και πίσω ξανά νοδοχείο, την καλύτερη εξυπηρέτηση
στους ανικανοποίητους ανθρώπους: σε εστιατόρια, ξενοδοχεία, μέσα μετα-
Η μπλαζέ κι αφ’ υψηλού έκφραση κα- φοράς και άλλα παρόμοια.
θώς και η απουσία κάθε ίχνους ικα- Η διεκδίκηση εκείνη συνοδευόταν πά-
νοποίησης στα πρόσωπα εκείνων των ντοτε από την έκφραση που παίρνει ένα
ανθρώπων που ανέφερα στην αρχή, πρόσωπο όταν καταπίνει έναν ιδιαίτε-
μου φαινόταν ως η επιτομή τού υψη- ρα ξινό χυμό, από επαρκή αναισθησία
λού γούστου, της αριστοκρατικής κοι- και κομψά υποτιμητικά λογάκια, κλεμ-
