Page 94 - mag_104
P. 94
ΒΙΒΛΙΟΠΑΡΟΥΣΙΑΣΉ
«Η ΜΕΡΑ ΕΝΟΣ ΕΚΛΟΓΙΚΟΥ
ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΟΥ»
του ITALO CALVINO
Ο Αμερίγκο προβληματίζεται, σχετι- ας, ικανό να ψηφίσει. Με την βοήθεια
κά με την δημοκρατία. «Η ηθική μας της ηγουμένης, των βοηθών της και του
οδηγεί στη δράση. Αν όμως η δράση προέδρου της εφορευτικής επιτροπής,
είναι άχρηστη;» Διαχρονικά ερωτήμα- το παραβάν μεταφερόταν από θάλαμο
τα. «Το να χεις δίκαιο είναι πολύ λίγο», σε θάλαμο για τους κατάκοιτους και
αναφέρει. Ο ίδιος ταλαντεύεται συνέ- μπαίνοντας και η ηγουμένη πίσω από
χεια ανάμεσα στον επαναστάτη και τον
φιλελεύθερο. Η απάντηση σε όλες τις αυτό ολοκλήρωνε το «αδιάβλητο» των
ερωτήσεις, ο άνθρωπος. Ο Αμερίγκο εκλογών και το δικαίωμα της ψήφου
συγκινείται από την αγνή αγάπη ενός ενός εκάστου. Το ίδιο συνέβαινε πίσω
χωριάτη προς τον άρρωστο γιο του. από το παραβάν «και από όσους τους
«Το ανθρώπινο ον φθάνει εκεί που βοηθούσαν» και για όσους μετακινού-
φθάνει η αγάπη. Δεν έχει όρια, εκτός νταν με καροτσάκια, ήταν τυφλοί, ενώ
από κείνα που θέτουμε εμείς οι ίδιοι». άλλοι σαν τραγούδι και ποίημα έλεγαν
Το βιβλίο του Καλβίνο διαβάζεται και
94 ως μια αλληγορία για την ψευδαίσθη- επαναλαμβανόμενα «στο τρίτο δεξιά,
ση ελευθερίας που δημιουργεί η μο- στο τρίτο δεξιά…».
νότονη εκλογική διαδικασία. »Βράδιαζε. Το «αποσπασμένο τμήμα»
εξακολουθούσε να διασχίζει τους θαλά-
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ: μους: γυναικείους αυτή τη φορά. Για να
συλλέξουν τα ψηφοδέλτια, γυρνούσαν
«…Το Κοτολένγκο ήταν ένα χριστιανικό
ίδρυμα σαν ένα μικρό κράτος εν κράτει. από κρεβάτι σε κρεβάτι μ’ εκείνα τα πα-
Ο πληθυσμός του, ανάπηροι σωματικά ραβάν που έπρεπε να μετακινούν κάθε
και πνευματικά, ήταν εικόνες ασκήμιας. φορά. Δεν είχαν τελειωμό… «Τελειώ-
Μια λυπηρή, παραμορφωμένη ανθρώ- σατε, κυρία; Μπορούμε να έρθουμε να
πινη εικόνα. Διαβιούσαν εκεί έγκλει- μαζέψουμε;» Η καημενούλα απ’ την
στοι, μικρά παιδιά, μεσήλικες, γέροντες, άλλη μεριά του παραβάν μπορεί και να
οι πιο πολλοί ανίκανοι να περπατήσουν, ψυχορραγούσε. «Κλείσατε το ψηφο-
να μιλήσουν, να αντιληφθούν και να επι- δέλτιο; Ναι;» Έβγαζαν το παραβάν: Το
κοινωνήσουν. Κάποιοι χωρίς κανένα
αποδεικτικό στοιχείο ταυτότητας και άλ- ψηφοδέλτιο ήταν ακόμη εκεί, διπλω-
λοι κατάκοιτοι. Αυτόν τον πληθυσμό το μένο, λευκό ή με μία μουτζούρα, με
σύστημα τον θεωρούσε, «κάτω από τις μερικές μπερδεμένες γραμμές…»
ευλογίες» της Χριστιανικής Δημοκρατί-
