Page 81 - mag_104
P. 81
«Πεινασμένε άνθρωπε, πιάσε ένα βιβλίο. Είναι όπλο!»
Μπέρτολτ Μπρεχτ
Ο Φουάντ δεν μπόρεσε να μη δεχτεί
την πρόσκληση του Αμπού Ζουμπέ-
ιρ. Ήταν τιμή γι' αυτόν. Να λάβεις τον
τίτλο του μάρτυρα μαζί με τα κλειδιά
του παραδείσου, δεν μπορούσε ο κα-
θένας να το αποκτήσει. [...]
Πήγαμε μαζί στο λουτρό. Πλυθήκα-
με και ξυρίσαμε προσεκτικά το σώμα
μας. Ετοιμαζόμαστε για το θάνατο
όπως για γαμήλια τελετή ".
Ο Γιασιν αφηγείται πώς μεγάλω-
σε γρήγορα και πέθανε ακόμη πιο
γρήγορα στο Σιντί Μουμέν, στην
άκρη της πόλης της Καζαμπλάνκας,
μαζί με τα έξι αδέρφια του, τη μη-
τέρα του, που κάθε μέρα είχε να τα 81
ΜΠΙΝΜΠΙΝ ΜΑΧΙ βγάλει πέρα με τη φτώχεια και τα
ΤΑ ΑΣΤΕΡΙΑ ζωύφια και με έναν πατέρα πρώην
ΤΟΥ ΣΙΝΤΙ ΜΟΥΜΕΝ εργάτη, χαμένο στη σιωπή και τις
Εκδόσεις ΑΓΡΑ προσευχές. Η επίγεια κόλαση του
τόπου του αναδίδει οσμές από τις
"Μα τι, παραλογίζομαι, ε και λοιπόν; χωματερές που έγιναν γήπεδα για
Τι άλλο μπορώ να κάνω τώρα που η ποδόσφαιρο, από το χασίσι και την
μοναξιά με καταπίνει και τριγυρνάω κόλλα που σνιφάρεται, εικόνες από
σαν ξένο φάντασμα στο βασίλειο με τις απαγορευμένες βουτιές στο απο-
τις αναμνήσεις των παιδικών μου χρό- ξηραμένο ποτάμι και από τα γκαράζ
νων; Δεν ντρέπομαι να σας ομολογή- των ξεχαρβαλωμένων μοτοποδηλά-
σω πως μου 'τυχε να 'μαι χαρούμενος των. Όταν λοιπόν τους υπόσχονται
στα σιχαμερά ερείπια, πάνω στα σκου- ότι ο παράδεισος βρίσκεται στην
πίδια αυτού του καταραμένου κοπρό- απέναντι πόρτα, τί έχουν να χάσουν
λακκου, ναι, ήμουνα ευτυχισμένος στο ο Γιασίν και οι "φτωχοί" φίλοι του;
Σιντί Μουμέν, τον τόπο μου. [...] Μυθιστόρημα τραγικό, που ρίχνει
Η Τζιχάντ ήταν η μόνη μας σωτηρία. Ο φως στο συγκλονιστικό παρόν μας,
Θεός μας το ζητούσε. Ήταν γραμμένο γεμάτο άσχημες φάρσες και σιωπηλά
με ανεξίτηλα γράμματα στο βιβλίο των δράματα, περιπλανήσεις και σκόνη,
βιβλίων. [...] αδελφότητες και προδοσίες.
