Page 30 - mag_104
P. 30
ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΉ
Βικτώρια Σαμοθράκη
γιατί πρέπει να μάθει να το κάνει και στην για μας... Κατά τ' άλλα, κάποιες ιδιαίτερες
σκηνή, με ένα τρόπο που να προκαλεί το ιστορίες που ακούμε στις παραστάσεις,
ενδιαφέρον, αλλά και να τον προστατεύει μας συντροφεύουν με ένα όμορφο τρόπο
ψυχικά. Δηλαδή να εμπλέκεται συναισθη- για πολύ καιρό, και αυτό είναι η μαγεία
ματικά σε μια θεατρική συνθήκη και να αυτού του θεατρικού είδους.
απεμπλέκεται από αυτήν γρήγορα, με ευ-
κολία, αλλά κυρίως με ψυχική ασφάλεια.
Στο δικό μας θεατρικό είδος, το playback ◗ Υπάρχει κάποιος ρόλος που σε έχει
theatre, μπαίνουμε και βγαίνουμε ουσια- στιγματίσει και δεν τον έχεις ξεχάσει ή
στικά σε ρόλους κάθε φορά που ολοκλη- έχεις στόχο να τον υποδυθείς ξανά;
ρώνεται επί σκηνής η ιστορία που ακού- Υπάρχει, ναι. Θυμάμαι καταρχάς το εξής:
με από ένα θεατή. Αυτό είναι μια φοβερή όταν πήγαινα στη δραματική σχολή, δεν
άσκηση για τον ηθοποιό του playback, για- ζήταγα ρόλους, συνήθως άφηνα τους κα-
τί πολύ συχνά δεν είσαι προετοιμασμένος θηγητές να επιλέγουν για μένα, και μάλι-
για το τι θα ακούσεις, για το τι θα παίξεις στα θεωρώ ότι οι ρόλοι που μου έδωσαν
30 και κυρίως για το τι προσωπικά σου βι- και δε μου άρεσαν αρχικά ήταν τελικά
ώματα και τραύματα μπορεί να ακουμπή- αυτοί που με εξέλιξαν περισσότερο υπο-
σει μια ιστορία από ένα θεατή. Κάποιες κριτικά. Στη δραματική σχολή λοιπόν,
φορές, σε παραστάσεις, έχουμε ακούσει έκανα και αρκετούς μονολόγους, όταν
πολύ δυνατές και σκληρές ιστορίες. Όσο δεν έβγαιναν ντουέτα ή ολόκληρες σκη-
είμαστε ηθοποιοί επί σκηνής, οφείλουμε νές, και έλεγα «δεν πειράζει ας πάρω εγώ
αυτό να το διαχειριστούμε και να παίξου- μονόλογο». Φαινομενικά ήμουν η αδι-
με τον εκάστοτε ρόλο, αλλά πολλές φορές κημένη ίσως της υπόθεσης, αλλά αυτό
έχει τύχει να φύγουμε και εμείς οι ίδιοι το γεγονός θεωρώ ότι επίσης με εξέ-
από μια παράσταση με πολύ έντονα συ- λιξε υποκριτικά, γιατί στο μονόλογο δεν
ναισθήματα, καθώς κάποιες ιστορίες έχεις από κανέναν να πιαστείς. Πρέπει
μπορεί να μας ανακίνησαν κάτι προσω- συνεχώς επί σκηνής να αυτοτροφοδο-
πικό. Για αυτό το λόγο, ως ομάδα, συ- τείσαι, να κρατάς το ρυθμό μόνος σου,
ναντιόμαστε πάντα μετά τις παραστάσεις αλλά και την ανάσα του θεατή. Είναι τρο-
και μοιραζόμαστε τα συναισθήματα μας μερή άσκηση στην υποκριτική νομίζω οι
κάνοντας μια διαδικασία «αποφόρτισης», μονόλογοι... Εν πάση περιπτώσει, για να
συχνά μετά φαγητού και οινοποσίας, για φτάσω σε αυτό που με ρωτάς, ένας μο-
να αφήσουμε τους ρόλους πίσω μας, νόλογος από αυτούς ήταν η συγκλονι-
αλλά κυρίως για να μην κουβαλήσουμε στική ζωή μιας μετανάστριας, της Ίρινας,
μαζί μας τις ιστορίες των άλλων ανθρώ- από το έργο "Σας αρέσει ο Μπραμς;», της
πων με ένα τρόπο τραυματικό ή επώδυνο Μάρως Δούκα. Ήταν η ιστορία ενός κο-
