Page 69 - mag_101
P. 69
της Δήμητρας Ξενάκη
- Ναι, μάλιστα, βιάζομαι να πω. Τριγυρίζω βαδίζοντας γρήγορα στα
Μου ζητάει το τετράδιο με τις συ- δρομάκια. Δεν βρίσκω την Άννα. Γυ-
νταγές. Θέλει να της βρω ένα γλυκό ρίζω προς το σπίτι λυπημένη.
που έφτιαχνε η δική της μητέρα στην Κι ενώ είμαι έτοιμη να κλάψω, κάτι
Πόλη. Κάνω ό,τι μου λέει, ενώ ονει- με σπρώχνει να πάω στο διαμέρι-
ρεύομαι την τούρτα που φτιάχναμε σμα του πρώτου ορόφου. Χτυπάω
εμείς. Την σκεπάζαμε με κρέμα σαν το κουδούνι με λαχτάρα. Ανοίγει η
να ήταν χιονισμένη. Άννα. Πριν μιλήσω μ’ αγκαλιάζει. Και
- Α! Δεν έχουμε κρέμα γάλακτος, ξαφνικά όλα γύρω μου φωτίζονται.
μου λέει. Πραγματική κρέμα γάλα-
κτος. Πρέπει να πας να αγοράσεις. Ξαναζώ.
Νομίζω πως ο ουρανός ένοιωσε την Αυτό ζητούσε η ψυχή μου. Μια ζεστή
λύπη μου, που δεν θα πηγαίναμε στο αληθινή αγκαλιά αγάπης.
πάρκο. Αυτό είναι τα Χριστούγεννα. Αγάπη
- Πηγαίνω αμέσως, λέω. και Αγκαλιά.
Βγαίνω, πάω τρέχοντας για την κρέ- Καλά Χριστούγεννα, λέμε στη γλώσ- 69
μα κι έπειτα περνάω από το πάρκο. σα μας, χαμογελώντας…
