Page 32 - mag_101
P. 32
ΣΚοΡπΙεΣ ΣΚεΨεΙΣ
Τσαλακωμένοι… τρελοί…
μαύρα πουλιά 'ή απλά νικητές ;
Κι είναι κι αυτοί οι άνθρωποι οι καταλάβαινα και τα διάβαζα καλύ-
ξεχωριστοί. Εκείνοι που χωρίς να τερα και ένιωθα πως τελικά είναι
το ξέρουν δίνουν νόημα στις μίζε- πιο ξεκάθαρα, παρότι μπορεί να
ρες ζωές μας. Ας το πιάσω όμως κρύβουν από πίσω τους θλιβερές,
από λίγο πιο παλιά. Από μικρό θλιμμένες, άσχημες, σκοτεινές
παιδί μου άρεσε να χαζεύω ή να ιστορίες.
παρατηρώ, όπως θες πες το, τα Στον μέχρι τώρα διάβα της ζωής
βλέμματα των ανθρώπων. Έβρι- μου συνάντησα λοιπόν πολλούς
σκα σε αυτά, όσο ήμουν μικρός, ανθρώπους με τα ίδια βλέμματα.
ενδιαφέρον για το που κοιτάνε, τι Ανθρώπους τσαλακωμένους, αν-
σκέφτονται, τι μπορεί γενικά να θρώπους “τρελούς”, ανθρώπους
έχουν μέσα τους. Μεγαλώνοντας που η ίδια η ζωή δεν τους φέρθη-
συνέχισα να παρατηρώ τα βλέμ- κε καλά, ανθρώπους που χωρίς να
32 ματα των ανθρώπων και τότε ήταν έχουν φταίξει σε κάτι, η κοινωνία
που άρχισα να καταλαβαίνω ότι μας τους γύρισε την πλάτη, τους
μέσα στο βλέμμα καθενός, ειδικά χαρακτήρισε εύκολα και τελικά
σε κατάσταση ηρεμίας, έβλεπες τους πέταξε στο περιθώριο. Αν-
του καθενός την αλήθεια, έβλεπες θρώπους που τσακίστηκαν, τσα-
τελικά την ίδια τους τη ζωή. λακώθηκαν, ταπεινώθηκαν, έχα-
Συνεχίζοντας να παρατηρώ τα σαν τη γη κάτω απ’ τα πόδια τους.
βλέμματα των ανθρώπων όμως, Ανθρώπους που κατάπιαν ντουζί-
σιγά σιγά κατάλαβα ότι άρχισαν νες ψυχοφάρμακα, έκαναν συνε-
να με τραβάνε τα πιο “σκοτεινά” δρίες, πέρασαν από τα “κρεβάτια”
βλέμματα, τα πιο χαμένα, τα πιο πολλών τρελογιατρών, στιγμάτι-
διαπεραστικά. Επίσης σιγά σιγά σαν τα κορμιά τους, χάσανε ζωή,
κατάλαβα ότι αυτά τα βλέμματα χάσανε ίσως και μέρος των εαυ-
δεν με τράβαγαν λόγω κάποιας τών τους, ίσως και κάποιοι και
συγκεκριμένης διαστροφής μου, μέρος του μυαλού τους… όμως
απλώς για ένα περίεργο και ανε- όλοι μα όλοι όσοι είχα τη τύχη να
ξήγητο λόγο μέχρι τώρα σε μένα, γνωρίσω, είναι άνθρωποι που δεν
ένιωθα ότι αυτά τα βλέμματα τα λύγισαν, δεν τα παράτησαν ποτέ,
