Page 48 - mag_98

μνήμες

ξεθωριασμένοι άνθρωποι
από τον χρόνο!

Καμιά φορά ξεφυλλίζει τα άλμπουμ, δεν τους θυμάται και όλους… κά-

ποιες μορφές ξεθώριασαν στη μνήμη της, πολλά δεν θυμάται πια άλλω-

στε ο γιατρός το έγραψε στο βιβλιάριο της, έχει άνοια.

Άνοια… τόσο μικρή λέξη με πέντε μόλις γράμματα κι όμως έρχεται και

στα κλέβει όλα. Προσπαθεί με κόπο να κρατήσει ζωντανά κάποια γεγονό-

τα στην μνήμη της. Το όνομα της, τα ονόματα των παιδιών της, εκείνα των

εγγονιών της, το όνομα του χωριού της κι όμως δεν τα καταφέρνει πάντα.
Κάποια πρωινά δεν θέλει να σηκωθεί από το κρεβάτι της και κάποιες άλ-

λες δεν θέλει να ξαπλώσει. Πολλές νύχτες κοιτάζει το στενό δρομάκι από

το παράθυρο και προσπαθεί να θυμηθεί από πού ξεκίνησε και που ήθελε

να φτάσει. Τα γεμάτα άλμπουμ της δείχνουν πως έζησε μια όμορφη ζωή,

με χαρές, πίκρες, ευτυχίες και ατυχίες.

48 Τώρα που το τέλος έρχεται αυτές οι φωτογραφίες και οι ατέλειωτες ώρες

συλλογισμού μέσα στο χάος του μυαλού της είναι οι μοναδικοί μάρτυρες

μιας ζωής που έζησε αλλά η ίδια δεν θυμάται. Θέλει να γράψει σε ένα

χαρτί όλα αυτά που την θυμώνουν και να σπάσει για λίγο την σιωπή αυτή

που σκεπάζει την ψυχή της. Θέλει να φορέσει τα καλά της και να γεμίσει

ξανά το σπίτι με κόσμο, να μαγειρέψει και να καθίσουν όλοι στο χαλα-

σμένο τραπέζι, να βάλει λουλούδια στο βάζο και να κοιμηθεί το βράδυ με

τα παιδιά της στο δίπλα δωμάτιο. Να ξυπνήσει τη νύχτα να δει εάν είναι

σκεπασμένα. Το μόνο που θέλει να νιώσει λίγο χρήσιμη ξανά…

Η άνοια είναι μια ασθένεια που χτυπάει την Τρίτη ηλικία, μπαίνει κρυφά

μέσα στους ανθρώπους και σιγά-σιγά τους κλέβει τον ίδιο τους τον εαυτό.

Ίδια μορφή, ίδια μάτια σε ένα σώμα που χτυπά η καρδιά και απουσιάζει το
μυαλό. Οι άνθρωποι που έχουν άνοια κάθε μέρα ξυπνούν σε ένα άγνωστο

για αυτούς περιβάλλον και παλεύουν με το ρολόι στον τοίχο που μετράει

λεπτά. Είναι συνήθως μόνοι γιατί η επόμενη γενιά δεν έχει χρόνο να τους

κάνει παρέα. Βουλιάζουν μέσα σε μια μοναξιά και προσπαθούν να θυμη-

θούν το χθες.