Page 79 - mag_94
P. 79
της Δήμητρας Ξενάκη
τάκια. Να στέλνουν φως αληθινό ως
την ψυχή μου
Λαχταράω πάλι ένα Χριστουγεννιάτικο
θαύμα.
Κάθομαι στο πρώτο παγκάκι που βρί-
σκω. Ο θόρυβος του δρόμου είναι δυ-
νατός. Οι υποχρεώσεις των περαστι-
κών τρέχουν μαζί τους.
Μια φωνή λέει πως, το μόνο θαύμα
στη ζωή είναι η αγάπη. Κανείς δεν, δί-
νει σημασία στη φωνή.
Ίσως, μιαν άλλη στιγμή, σε έναν άλλο
τόπο, που οι υποχρεώσεις, θα 'χουν
άλλο νόημα, ίσως... κάποιος άνθρω-
– Σου αρέσει; ρώτησε η κυρία. πος νοιώσει τι σημαίνει "αγάπη". 79
– Μου αρέσουν τα φωτάκια, απάντησα Εγώ όμως το νοιώθω τώρα. Μπαίνω
αυθόρμητα. βιαστικά στο απέναντι μαγαζί. Αγορά-
Έφυγε για λίγο και γύρισε με ένα κουτί ζω κάποια πράγματα.
γεμάτο πολύχρωμα φώτα. Πλησιάζω τον άστεγο που είναι κουβα-
– Χρόνια Πολλά μου είπε, καθώς μου ριασμένος σε χαρτόκουτα στη γωνία.
τα έδινε. Να σε φωτίζουν μικρούλη Αφήνω διακριτικά δίπλα του τα μικρά
μου. μου δώρα.
Δεν θυμάμαι τι απάντησα, ούτε πώς Τα βλέμματά μας συναντιούνται. Μι-
έφτασα στο σπίτι. Δεν θυμάμαι τι είπα λάνε. Η σιωπή μάς φωνάζει λόγια που
στους δικούς μου. Θυμάμαι μόνο, πως αγγίζουν την ουσία και των δύο μας.
η μάνα τα πέρασε γύρω από την πόρτα Και νοιώθω ζεστασιά στην ψυχή μου.
της σάλας κι άλλαξε όλος ο κόσμος. Νοιώθω να βρίσκω πάλι το δρόμο μου.
Θέλω να φωνάξω όπως τότε , παντού,
Θυμάμαι πως η αγαλλίαση και η χαρά πως λίγη αγάπη, και μια ανθρώπινη
ξεχείλιζαν από μέσα μου και ήθελα να ματιά, έφεραν και φέτος το Θαύμα των
φωνάξω παντού για το θαύμα των Χρι- Χριστουγέννων...
στουγέννων...
Σήμερα, θέλω να ξαναβρώ τέτοια φω-
