Page 63 - mag_94
P. 63
της Λέσχης Ανάγνωσης "Συνάντηση"
Η ΛΕΣΧΗ ΑΝΑΓΝΩΣΗΣ "ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ" «Ο Μαρξ αλλάζει άρδην την κοσμο- ρεί, άνετα να αποκωδικοποιηθεί»… Η
ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΕΙ... θεωρία μου»: αυτή είναι η φράση με Ρενέ εξηγεί πόσο σημαντικό είναι που
την οποία ξεκινάει το μυθιστόρημα «Η κατάφερε να κρύψει τον πραγματικό
«Η ΚΟΜΨΟΤΗΤΑ κομψότητα του σκαντζόχοιρου» της της εαυτό από όλους τους ενοίκους.
Κανείς δεν θα σκεφτόταν ότι είναι
Μυριέλ Μπαρμπερύ. Έτσι, ξεκινώντας
πιο μορφωμένη και καλλιεργημένη,
ΤΟΥ ΣΚΑΝΤΖΟΧΟΙΡΟΥ» την ανάγνωση αναρωτιόμαστε αν αυτό από όλους αυτούς τους αυτάρεσκους
το βιβλίο θα είναι μια σειρά φιλοσοφι-
πλούσιους.
κών στοχασμών για την ιδεολογία του
της ΜΥΡΙΕΛ ΜΠΑΡΜΠΕΡΥ Μαρξ. Όμως απέχει πολύ από κάτι Το μυθιστόρημα, απέχει πολύ από την
τέτοιο. Από τις πρώτες γραμμές του περιγραφή οι «σκέψεις ενός θυρω-
επόμενου κεφαλαίου, το ντεκόρ αλ- ρού», του οποίου η ζωή περιστρέφεται
λάζει και προσδιορίζεται με σαφήνεια. γύρω από αυτή των «ενοικιαστών».
Γίνεται φανερό ότι η ιστορία θα μας Ζωγραφίζει εξαιρετικά και άλλους εν-
εκπλήξει. Κύριος χαρακτήρας είναι η διαφέροντες χαρακτήρες. Σ’ αυτούς
θυρωρός ενός αριστοκρατικού κτιρίου συμπεριλαμβάνεται ένα 12χρονο παι-
σε μια από τις πιο όμορφες συνοικίες δί, προικισμένο με «εξαιρετική νοη- 63
του Παρισιού. Και ο τρόπος που περι- μοσύνη» και του οποίου το όραμα της
γράφει τον εαυτό της δημιουργεί έναν ζωής θα ανατρέψει πολλά πράγματα
πρωτότυπο και άτυπο χαρακτήρα: «Με στο νούμερο 7 της οδού Γκρενέλ.
λένε Ρενέ. Είμαι 54 ετών. Εδώ και 27 «Το όνομά μου είναι Παλόμα. Είμαι
χρόνια είμαι θυρωρός στο 7 της οδού δώδεκα χρονών και κατοικώ στο 7
Γκρενέλ, ένα αριστοκρατικό κτίριο με της οδού Γκρενέλ, σε ένα πολυτελές
εσωτερικό κήπο και αυλή, χωρισμένο διαμέρισμα[...] Η οικογένειά μου είναι
σε οκτώ υπερπολυτελή διαμερίσματα, πλούσια. Παρ’ όλα αυτά, παρά την τόση
όλα κατοικημένα, όλα πελώρια. Είμαι εύνοια της τύχης και τα τόσα πλούτη,
χήρα, κοντή, άσχημη, παχουλή, έχω ξέρω εδώ και πολύ καιρό, πως ο τε-
κότσια στα πόδια και, αν πιστέψουμε λικός προορισμός είναι η γυάλα με
κάποια από τη φύση τους δυσάρεστα τα χρυσόψαρα, το κενό και η ανικα-
πρωινά κακοσμία στην αναπνοή», «… νότητα της ενήλικης ύπαρξης. Πώς το
ανταποκρίνομαι τέλεια σε αυτό που η ξέρω; Συμβαίνει να είμαι πολύ ευφυ-
κοινωνική δοξασία έχει συμπυκνώ- ής… Το σίγουρο είναι πάντως ότι στην
σει ως στερεότυπο θυρωρίνας, είμαι γυάλα δεν θα μπω… Γι' αυτό πήρα
εν ολίγοις, ένα από τα πολλά γρανά- την απόφασή μου: στο τέλος αυτής της
ζια που κινούν τη μεγάλη οικουμε- σχολικής χρονιάς, την ημέρα που θα
νική ψευδαίσθηση, σύμφωνα με την μπαίνω στα δεκατρία, στις 16 Ιουνίου,
οποία η ζωή έχει ένα νόημα που μπο- θα αυτοκτονήσω.»
