Page 51 - mag_94
P. 51

της Κατερίνας Παναγιωτοπούλου











                                                                     να τον σπαταλάει σε πράγματα αδι-
                                                                     άφορα.


                                                                            Έμεινε στο παράθυρο μέχρι το
                                                                     ξημέρωμα μιλώντας στο τηλέφωνο

                                                                     με κάποιον από την απέναντι όχθη.
                                                                     Έβλεπαν κάτι μαζί· από διαφορετι-

                                                                     κή οπτική γωνία φυσικά αλλά πάνω
                                                                     σε  κοινή  βάση.  Εκείνη  είχε  τον

                                                                     ρόλο τριτοπρόσωπου αφηγητή και
                                                                     παράλληλα  μετέφερε  τον  διάλογό

                                                                     τους:
               τον εγκέφαλο το αίμα-καύσιμο, που
               είχε καταφέρει να κρατήσει νωπό                       «Δεν την έβλεπα καλά, αλλά τέτοια

               στις αρτηρίες της.                                    ώρα που πήγαινε;» είπε αυτός.

                      Την ώρα που το ροζ Venus                       «Θα δείξει» απάντησε εκείνη.

               άρχισε να χτυπάει κανονικά και                        Του είπε ό,τι νεώτερο γνώριζε έως                          51

               πάλι συνειδητοποίησε πόσο μικροί                      εκείνη τη στιγμή. Όμως όταν το
               ήταν οι άνθρωποι και πόσο αναλώ-                      βλέμμα της πέρασε αδιάφορα από
               σιμοι από τη μία στιγμή στην άλλη.                    το παράθυρο και βγήκε στο δρόμο

               Είδε και την αδυναμία της μπροστά                     πρόσεξε ότι μετέφεραν κάποιον με

               στο επερχόμενο τέλος και κατάλαβε                     φορείο.
               πόση αξία έχουν οι ανιαρές στιγμές
               της καθημερινότητας όταν είναι δι-                    «Θα την προλάβουν;» ρώτησε εκεί-

               κές σου. Εκείνο το βράδυ άλλαξαν                      νος. Δεν ήξερε τι να του πει και ίσως

               όλα. Αισθάνθηκε πως ο χρόνος της                      δεν θα μάθαινε ποτέ πως έβλεπε
               ήταν λειψός και δεν είχε δικαίωμα                     τον εαυτό της.




               Η Kατερίνα Παναγιωτοπούλου γεννήθηκε το 1956 στην Αμφίκλεια Φθιώτιδας. Σπούδασε κινηματο-
               γράφο με ειδίκευση στη σκηνογραφία και στην ενδυματολογία. Είναι κάτοχος Μεταπτυχιακού Διπλώ-
               ματος Δημιουργικής Γραφής του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας, στην κατεύθυνση της συγγραφής.
               Συμμετέχει στη συντακτική ομάδα του λογοτεχνικού περιοδικού Μανδραγόρας. Συντάσσει τις στήλες
               «Αντιλογίες» στο site του Μανδραγόρα καθώς και τη σελίδα «Πολιτισμός - Λογοτεχνία» στην εβδομαδι-
               αία εφημερίδα «Εν Δελφοίς». Λογοτεχνικά κείμενά της έχουν περιληφθεί σε δέκα συλλογικούς τόμους.
               Διηγήματα, κριτικές μελέτες και ποιήματά της έχουν δημοσιευτεί σε λογοτεχνικά περιοδικά, έντυπα και
               διαδικτυακά. Τα βιβλία της: «Μακρυγιαλού και άλλες ιστορίες» (2017) και «Διάψαλμα, Διηγήματα»
               (2021), κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Εντευκτηρίου.
   46   47   48   49   50   51   52   53   54   55   56