Page 112 - mag_83
P. 112
ClassY movies
Η ΛάμψΗ
(Shining)
όλα μπορούν να συμβούν, κάθε όμως στην προσπάθειά της για επιβίωση και
διάδρομος, κάθε δωμάτιο με υπερμε- το μικρό χαρισματικό Ντάνι Λόιντ που
γέθεις διαστάσεις γίνονται εν δύναμει δεν εμφανίστηκε ποτέ ξανά στην οθό-
το άντρο του τρόμου. Ο σκηνοθέτης νη. Η μουσική του Γκιόργκι Λιγκέτι (
δεν θα χρησιμοποιήσει κανένα από συνεργάτη του στα 2001 Οδύσσεια του
τα κοινότυπα κόλπα για να αναδείξει Διαστήματος και Μάτια Ερμητικά Κλει-
την τρέλα του ήρωα. Όλα είναι θέμα στά) και του Κριζστόφ Πεντερέκι με τις
tempo, η ταινία δεν βιάζεται, όσο πε- στριγγές νότες, ενεργεί σαν καταλύτης,
112 ρισσότερο γίνεται υπνωτιστική, τόσο αργός αλλά αποτελεσματικός, παγώ-
περισσότερο ανατριχιαστική, μια ται- νοντας την αγωνία των πιο δυνατών
νία σε συνεχή κίνηση, κίνηση εναέρια, στιγμών. Κανείς βγαίνει από την αί-
όπου στην πτήση του ελικόπτερου, ο θουσα σχεδόν έκπληκτος, για το πώς
Κιούμπρικ επιβάλλει τη χρήση της τότε ένα φιλμ του είδους του θρίλερ, κα-
πρωτοποριακής κάμερας steadycam ταφέρνει σε τέτοιο σημείο να ερεθίσει
σαν ενός από τα πιο θαυμαστά εργα- κάποια οδυνηρά παράδοξα: το αίσθη-
λεία στην υπηρεσία του μοντέρνου μα της κλειστοφοβίας σε μεγάλο χώρο,
κινηματογράφου: κάθε μετακίνηση τον τρόμο στον οικογενειακό κόλπο και
μεταφράζεται στην οθόνη με μια από- τη σύγχυση μέσα στην κινηματογραφι-
λυτη ρευστότητα και μεγάλες γωνίες κή ψευδαίσθηση. Μένει η απόλαυση
λήψης που χτίζουν σε κάθε μετακίνη- να βλέπεις ένα μεγάλο σκηνοθέτη να
ση του παιδιού με το ποδηλατάκι ένα δημιουργεί, αποδομώντας του κώδι-
τεράστιο φυσικό και νοητικό ανεξέ- κες των ταινιών τρόμου, όχι για να τις
λεγκτο διάστημα. Και φυσικά, η ταινία δει αφ’ υψηλού, αλλά για να αποδείξει
διαθέτει ένα εκπληκτικό καστ, από το απλά, ότι υπάρχει κι άλλος τρόπος για
Νίκολσον που ποτέ το πρόσωπό του να δημιουργήσει κανείς τον τρόμο: με
δεν υπήρξε πιο διαταραγμένο και ανη- το να τα δείχνεις όλα αψηφώντας το
συχητικό- για πρώτη φορά στο βλέμμα στοιχείο της έκπληξης, αλλά με στέρεη
του κοιτάζει κανείς κατάματα την τρέ- βάση τη δύναμη του κινηματογράφου
λα-, μια Ντιβάλ στα όρια της υστερίας και των αξιοθαύμαστων μέσων του.
