Page 81 - mag_90
P. 81

της Κατερίνας Παναγιωτοπούλου











               έβραζα. Επτά η ώρα έξω, μετά από με-                  μου αντιμετωπίζω κάθε μέρα τέτοιες

               σημεριανή διασκέδαση στην Κεντρική                    προσβλητικές καταστάσεις. Όμως, δεν
               Αγορά της Αθήνας, με τα σκουπίδια                     με πληγώνουν γιατί δεν ντρέπομαι να
               βουνά και την βρώμα του μπαγιάτικου                   πουλάω λουλούδια σε ρεμπετάδικο.

               αίματος στα ρουθούνια. Η ερημιά και                   Είναι η δεύτερη δουλειά μου, ξέρε-

               το σκοτάδι με ξημερώματα έμοιαζαν.                    τε, δουλεύω και ωρομίσθια στο Δήμο
               Μου ερχόταν να ξεράσω και ορκίστη-                    Αθηναίων. Όμως πρέπει να αντέξω
               κα να μην το ξανακάνω.                                γιατί σπουδάζω ιατρική και χρειάζο-


               Βρήκα αμέσως ταξί. Ψέλλισα «Πα-                       μαι χρήματα.»
               γκράτι» και χώθηκα ασφαλής στο

               πίσω κάθισμα. Σε κάθε λακκούβα                        Είκοσι χρόνια πριν, δεν μίλησα. Ζή-
               του δρόμου τα οξέα ανέβαιναν από το                   τησα συγνώμη και έφυγα. Για λόγους

               στομάχι και μου έκαιγαν τον οισοφά-                   ευπρέπειας;  για  να  μην  τον  εκθέσω
               γο. Έπαιξε και το κρασί το ρόλο του,                  στους συναδέλφους του; για να μην

               αλλά περισσότερο έφταιγε η διάθεσή                    αναγκαστώ να τον αναφέρω στους
               μου. Δεν μπορούσα να τη βγάλω από                     ανωτέρους μου; γιατί δεν είχα τα κό-                       81

               το μυαλό. Σκεφτόμουν πως δεν είχα                     τσια; Το μόνο που έκανα ήταν να πάρω
               συγκρατήσει το πρόσωπό της επειδή                     την ευθύνη πάνω μου, να ζητήσω συ-

               δεν τόλμησα να την κοιτάξω αρκετά.                    γνώμη από την κοπέλα για λογαρια-
               Κράτησα τα μάτια χαμηλωμένα από                       σμό του υπαλλήλου που είχε παρε-

               ντροπή, προβάλλοντας το αυτί μου,                     κτραπεί. Αν αυτό είχε συμβεί σήμερα
               σε μια απεγνωσμένη προσπάθεια ν’                      θα τον είχα βουτήξει από τον λαιμό,

               ακούσω τι μου έλεγε μέσα στη φα-                      θα τον είχα βάλει να ζητήσει συγνώμη
               σαρία της μουσικής, και ζήτησα απε-                   γονατιστός και ύστερα θα τον έδιωχνα

               γνωσμένα συγνώμη. Τα λόγια της πέ-                    από την παρέα. Σε καμία περίπτωση
               ρασαν καίγοντας τον λαβύρινθο και                     δεν θα έφευγα. Δεν θα δάγκωνα την

               σφηνώθηκαν στο μυαλό μου.                             ανάσα με το λυγμό, για να μην μου ξε-

               «Κυρία δεν χρειάζεται να ζητάτε συ-                   φύγει, ούτε θα έσκυβα το κεφάλι βα-
               γνώμη για κάποιον άλλον. Άλλωστε,                     θιά μέσα στην τσάντα μου και θα ξέρ-

               τον έβαλα στη θέση του. Στη δουλειά                   ναγα.




               Η Kατερίνα Παναγιωτοπούλου γεννήθηκε το 1956 στην Αμφίκλεια Φθιώτιδας. Σπούδασε Σκηνογρα-
               φία – Ενδυματολογία. Εργάστηκε στην Εθνική Τράπεζα. Είναι τελειόφοιτη του μεταπτυχιακού τμήματος
               Δημιουργικής Γραφής του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας, στην κατεύθυνση της συγγραφής. Διη-
               γήματά της έχουν δημοσιευτεί σε λογοτεχνικά περιοδικά. Το πρώτο της βιβλίο «Η Μακρυγιαλού και
               άλλες ιστορίες» εκδόθηκε, τον Μάρτιο του 2017, από τις Εκδόσεις Εντευκτηρίου.
   76   77   78   79   80   81   82   83   84   85   86