Page 80 - mag_90
P. 80
ΓΡΑφονΤΑς μιΑ ιςΤοΡιΑ
Η σερβιτόρα
80
Τα έβλεπα όλα σαν καρνάβαλο. Μπο- δικαίωμά της για σεβασμό· εκείνη τη
ρεί να έφταιγε που έκλεινα τα σαράντα στιγμή ευχήθηκα ν’ ανοίξει η γη να με
πέντε ή επειδή κόβαμε την πρωτοχρο- καταπιεί. Σηκώθηκα άρον – άρον και
νιάτικη πίτα του γραφείου μέσα στο ετοιμάστηκα να φύγω.
Τριώδιο. Με δυσαρεστούσε ο ετερο- «Καλά, σοβαρολογείς πως θα μας
χρονισμένος εορτασμός, με ενοχλού- αφήσεις από τώρα;».
σε το υπερβολικά στολισμένο μαγαζί,
το ασφυκτικά γεμάτο με φασαρία και Δεν απάντησα. Πάνω μου γλίστρα-
καπνούς. Με εκνεύριζε που οι καρέ- γε η λίγδα της προσβολής σαν να την
κλες ήταν τόσο κοντά τοποθετημένες είχα προκαλέσει. Μάζεψα γρήγορα τα
ώστε να αναγκάζομαι να μοιραστώ το πράγματά μου, πλήρωσα τον λογα-
κάθισμά μου με τα καπούλια του δι- ριασμό και πετάχτηκα στον κρύο αέρα
πλανού. Τελικά, μου έφταιγαν όλα μαζί, της νύχτας αφήνοντας απορημένα δε-
και ιδιαίτερα με πείραζε που μεγάλω- κατέσσερα ζευγάρια μάτια. Το δέκατο
να χωρίς να προλαβαίνω να κάνω πέμπτο απέφυγε το βλέμμα μου. Δεν
όσα ήθελα. Ήδη ένοιωθα έξω από τα μίλησα για να μη χαλάσω την προμε-
όριά μου, όταν η νεαρή γυναίκα έσκυ- λετημένη εκτόνωση των υπαλλήλων
ψε στο αυτί μου και υπερασπίστηκε το του Τμήματός μου αλλά μέσα μου
