Page 70 - mag_90
P. 70
μιΚΡες ιςΤοΡιες του Κωστή A. Μακρή
H αλεξίθυμη
ομπρέλα
μπορεί να προκαλέσω. Είναι μια Είναι λάθος μου να μην σέβομαι τα
ενδόμυχη αίσθηση «λυμένου ζω- προμηνύματα. Είναι λάθος μου να
ναριού» για καβγά, ένα «ψυχανέμι- μην παίρνω μέτρα προστασίας. Για
σμα» ότι με ενοχλεί και της μύγας το μένα και για τους άλλους. Και σκέ-
πέταγμα, μια ευερεθιστότητα δίχως φτομαι τώρα, ότι με τα πρώτα σημά-
σοβαρό λόγο, μια αιωρούμενη σπίθα δια μιας μπόρας θα πρέπει να κρύ-
που μπορεί να βάλει φωτιά σε έναν βομαι καλά κάτω από μια αλεξίθυμη
εαυτό έτοιμο να εκραγεί από θυμό. ομπρέλα και μέσα σ’ αυτήν.
Πώς εκδηλώνεται ο θυμός μου; Με Πώς μπορώ να βρω ή να φτιάξω
πολλούς τρόπους. Με φαντασιώσεις μια αλεξίθυμη ομπρέλα; Δεν ξέρω…
εκδίκησης, με θυμωμένες φωνές, Όπως δεν ξέρω κι αν πουλιέται τέτοιο
με θυμωμένα γραπτά, με θυμωμένα πράγμα. Αυτό που ξέρω όμως είναι
λόγια, σπανιότερα με βρισιές. ότι έχω χρέος να βρω ή να φτιάξω
Όσο περνάνε τα χρόνια, τόσο περισ- μια αλεξίθυμη ομπρέλα. Ακόμα κι αν
σότερο νιώθω την υποχρέωση να τα δεν είναι κάτι χειροπιαστό αλλά ένα
70 εργαλείο της φαντασίας μου, όπως
αναγνωρίζω αυτά τα προμηνύματα.
Όχι τόσο για να προστατευτώ εγώ πλάσματα της φαντασίας μου είναι
όσο για να προστατέψω άλλους από πολλά από τα πράγματα που νομίζω
τα όχι πάντα δίκαια ξεπάσματά μου. ότι “δικαίως” με θυμώνουν.
Μιλάω για καβγάδες που μπορεί Θα φροντίσω να είναι γερή αυτή η
να έχω κάνει με ανθρώπους που ομπρέλα, να μην σκίζεται, να μην
αγαπάω. Μεγάλους ή μικρά παιδιά. μπορεί να την περνάει ο θυμός και η
ανοησία μου και η αυταπάτη ότι έχω
Όπως επίσης και για καβγάδες με δίκιο να θυμώνω με πράγματα που
ανθρώπους που δεν γνωρίζω. Και θα έπρεπε -και πολλές φορές μπο-
όταν δεν δίνω προσοχή στα προμη- ρώ- να αντιμετωπίζω ή να προσπερ-
νύματα και θυμώνω και σηκώνω νάω με φρόνηση και ψυχραιμία.
φωνή, τότε μου φαίνεται ότι μετα- Νομίζω ότι υπάρχουν πολλά αρχαία
μορφώνομαι σε έναν ανόητο δράκο. και νέα υλικά για μια γερή κι αποτε-
Που, εννοείται, δεν μπορώ να τον λεσματική αλεξίθυμη ομπρέλα.
δω απ’ έξω μου, αλλά τον βλέπω
-τον υποψιάζομαι μάλλον- στα μά-
τια τού άλλου. Και όταν ο άλλος μού
είναι αγαπητός, πόσο μεγάλη είναι η
ντροπή μου εκ των υστέρων!
