Page 65 - mag_90

της Κατερίνας Γεμελιάρη

ο αθλητισμός πρέπει να γνωρίζω πως με προτιμούν με την αμφίεση της

cheerleader γιατί τα καλλίγραμμα πόδια μου εκεί βοηθούν ιδιαίτερα!
Αναρωτιέμαι κάποιες φορές γιατί επιμένουμε να «καίμε» σαν

κοινωνία τα όνειρα των ανθρώπων. Έχω στο μυαλό μου έναν

αθλητή από μια κλειστή τοπική κοινωνία. Ήθελε να ασχοληθεί με την

ρυθμική γυμναστική. Δεν ξέρω πόσες φορές ύψωσαν τα δάχτυλα οι

γείτονες, οι φίλοι και οι συγγενείς για να του υποδείξουν πως δεν θα
τα καταφέρει, να του υπενθυμίσουν πως είναι άντρας. Δεν ξέρω πόσα

όχι άκουσε, δεν ξέρω πόσες νύχτες πάλεψε με το μέσα του για να μην

σταματήσει να προπονείτε για το όνειρο του. Τον χλεύασαν πολλοί,

κάποιοι ίσως γελούσαν και πίσω από την πλάτη του. Εκείνος όμως δεν
έπαψε να έχει τον ίδιο στόχο. Κι έπειτα ήρθαν τα μετάλλια, ξαφνικά

όλοι άρχισαν να δείχνουν σεβασμό, κανένας δεν γελούσε πια.

Ο σεξισμός είναι βαθιά ριζωμένος μέσα στην ελληνική κοινωνία.

Μεγαλώνουμε τα παιδιά μας με άπειρα στερεότυπα, κάποια από αυτά δεν 65
γίνονται αντιληπτά και κάποια τα επιδιώκουμε να υπάρχουν γιατί δίπλα

από τον σεξισμό καλλιεργούμε με επιμέλεια και την ομοφοβία. Παγώνουμε

όμως όταν ακούμε για βιασμούς, όταν ακούμε για αυτοκτονίες...

παγώνουμε σε κάθε μορφή βίας που γεννιέται από τον σεξισμό και την
ομοφοβία αλλά δεν εστιάζουμε στην εξουδετέρωση τους.

Σου γράφω αυτό το γράμμα με την ελπίδα ότι ζεις πλέον σε μια κοινωνία

που δεν καλλιεργεί στερεότυπα ανάμεσα στα δύο φύλα. Σε μια κοινωνία

που δεν αντιδρά όταν μια γυναίκα θέλει να γίνει πιλότος, σε μια κοινωνία
που δεν θεωρεί ότι ο άντρας δεν είναι ικανός να μαγειρέψει, σε μια

κοινωνία που δεν θεωρεί επιτυχημένη τη γυναίκα όταν παντρευτεί ή

όταν κάνει παιδιά. Εύχομαι να ζεις σε μια κοινωνία που λέει στις

γυναίκες ήσουν άξια και ικανή να πάρεις την προαγωγή και όχι όμορφη.
Σε μια κοινωνία που δεν εμπορεύεται την ανθρώπινη σάρκα σε φθηνά

διαφημιστικά, ανεξάρτητα εάν είναι γυναικεία η αντρική σάρκα.
Εύχομαι στην δικιά σου κοινωνία τα φύλα να αναγράφονται

τυπικά στα βιβλιάρια γέννησης και να μην γίνονται αφετηρία

της εξέλιξης του ανθρώπου.