Page 50 - mag_90
P. 50
ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΙ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΚΑΙ ΤΟ ΡΟΛΟ ΤΩΝ «ΜΕΓΑΛΩΝ»
υΓειΑ ΨυΧολοΓιΑ
ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΙ
ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΓΧΡΟΝΗ
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑ
ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΚΑΙ
ΤΟ ΡΟΛΟ ΤΩΝ «ΜΕΓΑΛΩΝ»
50
Οδεύουμε προς το καλοκαίρι, τα πα- ήταν τόσο σαφώς καθορισμένα τότε.
ράθυρα ανοιχτά και παρόλο που ζω Τα παιδιά μπαινόβγαιναν στα σπίτια
σε μία ήσυχη περιοχή της Αττικής δεν τόσο τα δικά τους όσο και των άλλων
ακούγεται ούτε μία παιδική φωνή απ' φίλων τους για να πάρουν ή να αφή-
έξω. Και δεν φταίει ούτε η ώρα ούτε σουν κάτι, να πάρουν έναν φίλο τους,
η μέρα. Συνήθως έτσι γίνεται... Εδώ ή απλά να πιουν μία πορτοκαλάδα που
και χρόνια πια. Η μόνη στιγμή που μία μαμά έφτιαχνε (συνήθως όχι μόνο
ακούγονται φωνές παιδιών έξω είναι για το δικό της παιδί)...
η ώρα που ανοίγουν και κλείνουν τα Θυμάμαι κάθε καλοκαίρι ως παιδί είχα
σχολεία... από ένα σπασμένο χέρι, πόδι, δάχτυλο
Δεκαετίες πριν, μέρες του Μαγιού οι από τις περιπέτειες.
δρόμοι ήταν γεμάτοι από παιδιά που Τέτοια εποχή έσπαγαν οι μύτες μας
παίζανε, τρέχανε και σκαρφαλώνανε. από τις ευωδιές των κήπων... Μεθού-
Παιδιά της γειτονιάς που βοηθούσαν σαμε με την άνοιξη, καταλαβαίναμε τις
χωρίς να έχουν τέτοια πρόθεση και εποχές...
στην διαμόρφωση ενός κοινωνικού Κυνηγητό, "μήλα", εξερευνήσεις σε
ιστού, αφού μέσα από την μπάντα των εγκατελειμένα σπίτια, κρυφτό, σχοινά-
παιδιών που έπαιζαν στην γειτονιά έρ- κι, λάστιχο, αναγνώσεις απαγορευμέ-
χονταν και οι γονείς τους σε επαφή που νων βιβλίων, ποδήλατα, πατίνια, σκαν-
ήταν γείτονες ή ήδη γνωρίζονταν.... δαλιές... Όλοι ερχόμασταν μέσα από το
Τα όρια του σπιτιού και του δρόμου δεν ομαδικό παιχνίδι σε επαφή με τα όρια
