Page 45 - mag_82
P. 45
της Κατερίνας Γεμελιάρη
θέμα τύχης στη χώρα μας; Από λευκές ψυχές, να μην αντέχουμε
την εκπαίδευση μέχρι και την ανθρώπους με όνειρα. Δύσκο-
απόδοση δικαιοσύνης; Είμαστε λες εποχές για να ζεις αλλά καλές
τελικά μια χώρα που προτιμά να εποχές για να αγωνίζεσαι.
χαϊδεύει τους εγκληματίες και να Σαν δάκρυα από λεμόνι Ελένη…
τους δίνει δεύτερες ευκαιρίες; Και πάντα η μορφή σου θα ρίχνει λίγη
η Ελένη; Γιατί δεν είχε μια δεύτερη σκιά στις φωτεινές μας μέρες, πά-
ευκαιρία; Γιατί το δικό της όχι να την ντα ο βίαιος θάνατός σου θα μας
οδηγήσει στο βίαιο αυτό θάνατο; θυμίζει ότι τελικά είμαστε το χείρι-
Υπάρχουν εκεί έξω πολλές γυναί- στο είδος στον πλανήτη.
κες που καθημερινά ανέχονται τη Κι εσύ «Ελένη» που είσαι ακόμα
βία, ανέχονται την άδικη κριτική ζωντανή και ανέχεσαι και υπο-
και συχνά οδηγούνται στο περι- μένεις και περιμένεις δεν είναι 45
θώριο γιατί εμείς οι αυστηροί και ντροπή να ομολογήσεις τη βία
δίκαιοι κριτές υψώνουμε το δά- που δέχεσαι, δεν είναι ντροπή να
χτυλο και τις κατακρίνουμε. Εμείς ανοίξεις την πόρτα και να φύγεις,
που όλα τα ξέρουμε, εμείς που δεν δεν είναι ντροπή να παραδόσεις
κάναμε τον κόπο να φορέσουμε την τραυματισμένη σου ψυχή στα
τα παπούτσια τους και να περπα- χέρια κάποιου ειδικού. Όχι κορί-
τήσουμε για λίγο στο μονοπάτι της τσι μου δεν είσαι το «μίασμα» εσύ
ζωής τους. Εμείς που τα κάνουμε της κοινωνίας κι ας επιμένουν
όλα σωστά. να σε δείχνουν έτσι, η κοινωνία
αυτή έχει ανεχτεί και έχει χαϊδέ-
Δεν υπάρχουν λόγια για να απο- ψει όλους αυτούς που επιμένουν
χαιρετήσουμε αυτό το κορίτσι, δεν να σε λένε «μίασμα» γιατί κρύ-
υπάρχουν λόγια να πούμε στους βουν τα δικά τους συμπλέγματα
γονείς της, δεν ξέρουμε καν πόσα κατωτερότητας πίσω σου.
όνειρά της δολοφονήσαμε μαζί με
την δική της δολοφονία. Ίσως τε-
λικά ο κόσμος μας να μην χωράει
