Page 44 - mag_82
P. 44
λοΓιΑ-ΑΓΓιΓμΑΤΑ
σαν δάκρυα
από λεμόνι ελένη!
Αυτό το κορίτσι δολοφονήθηκε τόσο θα ερχόμαστε αντιμέτωποι
από τους δύο αυτούς άντρες αλλά, με μια νεκρή Ελένη που θα την
επιτρέψτε μου να πω, ότι είμαστε διασύρουν στα κανάλια και θα
όλοι συνεργοί στο έγκλημα γιατί επιμένουν να την παρουσιάζουν
διαιωνίζουμε όλες αυτές τις σαν το θύτη ή ακόμα και σαν το
στερεοτυπικές αντιλήψεις που θύμα που προκάλεσε το θάνατο
κάνουν τη γυναίκα να είναι ακόμα του.
το θύμα της κοινωνίας μας.
Δεν ξέρω τελικά αν είμαστε εμείς
Η γυναίκα κρίνεται για τον τρόπο χειρότεροι από αυτούς τους δύο
που ντύνεται, για το πόσο συχνά νεαρούς, αν προσμετρήσω και
ή αραιά αλλάζει συντρόφους. τις δηλώσεις της εισαγγελέως
Κρίνεται γιατί επιλέγει να μεγα- που μίλησε για έντονες πιέσεις
44 λώσει το παιδί της μόνη της, αθώωσης των δραστών.
κρίνεται κι όταν επιλέγει την
έκτρωση, κρίνεται αν μείνει Τελικά θέλουμε μια ευνομούμενη
ανύπαντρη, κρίνεται αν αποκτήσει πολιτεία που θα στηρίζει την
μια καριέρα και ανέλθει στον λειτουργία της στην αρχή της
χώρο εργασίας της. Κρίνεται για ισονομίας ή θέλουμε μια πολιτεία
τις απόψεις της στα γεγονότα γεμάτη ανισότητες. Πριν δυο μήνες
που συμβαίνουν, κι αυτό είναι μας καλούσαν να πειθαρχήσουμε
προσωπικό μου βίωμα. Όλο αυτό στο όνομα της ατομικής ευθύνης
το διάστημα της καραντίνας όταν για τον περιορισμό της διασποράς
σχολίαζα σε κάποιο άρθρο στα του ιού. Αυτή η ατομική ευθύνη
μέσα κοινωνικής δικτύωσης όμως δεν έχει τέλος. Ατομική
πάντα υπήρχε ο γραφικός που ευθύνη αποτελεί και η απόδοση
με ρωτούσε αν έχω πλύνει τα δικαιοσύνης τελικά. Γιατί αν
πιάτα. Όπως καταλαβαίνετε είχε αναλάβει την υπόθεση
λοιπόν όσο ευδοκιμούν και κάποιος άλλος εισαγγελέας
μένουν «ατιμώρητες» αυτές οι ίσως τελικά να είχε υποκύψει
επιθέσεις στο γυναικείο φύλλο, στις έντονες πιέσεις. Είναι όλα
