Page 5 - ioakim_ebook

Θυμάμαι τον ...ΒΑΣΙΛΗ ΙΩΑΚΕΙΜ

Βασίλης Ιωακείμ

Φοβάμαι, είπε

ανέκδοτο διήγημα

... αφιερωμένο στην μικρή
Χάννα Νεφέλη Λίλλη
Μπίλεφελντ, 7/2/2003...

«Φοβάμαι», είπε το μικρό παιδί, και μια συγκίνηση περιέ-
τρεξε την ατμόσφαιρα. «Φοβάμαι». Το μικρό παιδί.

Δεκαεφτά μηνών. Η πρώτη αρρώστια. Ο πρώτος υψη-
λός πυρετός. Η πρώτη αγωνία των νεαρών γονιών. Η
πρώτη προσκόλληση του παιδιού στη μάνα. Όσο κι αν προ-

σπαθούσε, (αλαφιασμένος), ο πατέρας, να δείξει κι αυτός
την αγάπη του, την αγωνία του, το παιδί, στη δύσκολη εκεί-
νη στιγμή, είχε γαντζωθεί στην αγκαλιά της μάνας. Κι όλο
έκλαιγε.

Ετοιμαστήκανε να το πάνε στο γιατρό. Κι εκείνη τη στιγμή
ακούστηκε η φοβερή λέξη, το τρομερό ρήμα: «Φοβάμαι».

Κατάπληκτοι οι γονείς αναρωτιόνταν: Πού άκουσε αυτή τη
λέξη; Ποιος του την έμαθε; Αυτοί άρχισαν απ’ το πιο εύκο-
λο, το πιο οικείο λεξιλόγιο. Μαμά, Μπαμπάς, κακά... Μετά
το παιδί επαναλάμβανε ό,τι άκουγε. Λέξεις της καθημερι-

νότητας, του σπιτιού. Νερό, μαμ, ρολόι... Όμως αυτό, στη
δύσκολη στιγμή είπε: «Φοβάμαι».
Τύλιξαν εκστασιασμένοι το παιδί και φύγανε για το γιατρό.
Το θαύμα της δημιουργίας, το δημιούργημά τους, ακόμα
τους τρόμαζε.

Ύπνε που παίρνεις τα παιδιά, έλα πάρε κι ετούτο... Άφετε
τα παιδία ελθείν πρός με... Στη Βενετιά τα ρούχα σου, στην
πόλη τα προικιά σου...

1