Page 115 - mag_21

...γράφει η Ρούλα Μονογυιού

Κείνο που πόθησα
σε τούτες τις μέρες
είναι ένα άσπρο πουκάμισο

σαν αυτό που φορούσαν
οι εργάτες τις Κυριακές.
Αυτό που εύκολα τσαλάκωνε
αυτό που η μάνα το σιδέρωνε
με κόλα,
αυτό που με γυρισμένα
μανίκια χόρευαν
οι άντρες στα καφενέ ζεϊμπέκικο.
Κείνο που πόθησα

είναι αυτό που δεν έχω,
μια ψυχή και μια φωνή
να βγω στους δρομους
και να φωνάξω φτάνει πια.

Δεν έχω γιατί το πουκάμισο
είναι δανεικό όπως και η ψυχή μου. 115115

Κείνο που πόθησα
είναι ένας χορός με γυρισμένα τα μανίκια.
ένας χορός που να βιδώσω στην γη
για να εκτιναχτώ στα ουράνια
ένας χορός λεβεντιάς, λευτεριάς.
Κείνο που πόθησα
είναι αυτό που μου κλέψανε
την λευτεριά μου.

γιάννης γιάννης

Το ζεϊμπέκικο της Ευδοκίας, 1971

Μουσική: Μάνος Λοΐζος

http://youtu.be/z1cfln_sV44