Page 69 - mag_123
P. 69

Η ΛΕΣΧΗ ΑΝΑΓΝΩΣΗΣ   Το σώμα, ο χρόνος και η σιωπή                   χασμού αλλά και οριακής απόγνω-

 "Η ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ"  της καραντίνας                                       σης.


 ΜΑΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΕΙ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ...                                        Η αφήγηση  εκτυλίσσεται μέσα  σε
               Στο μυθιστόρημα,  Εγκλεισμοί, η                       είκοσι τέσσερις ώρες — ένα εσω-

               Γαλλορωσίδα  συγγραφέας, Όλγα                         τερικό ρολόι που μετρά όχι τον εξω-
 «ΕΓΚΛΕΙΣΜΟΙ»    Φορεβσκάγια μάς μεταφέρει στη                       τερικό χρόνο, αλλά τη διάρκεια μιας


                                                                     ψυχικής δοκιμασίας. Η γυναίκα
               συνείδηση μιας γυναίκας που ζει
 ΤΗΣ ΟΛΓΑ ΦΟΡΕΒΣΚΑΓΙΑ   ταυτόχρονα  δύο  είδη  φυλακής:              αποφασίζει να δώσει στον εαυτό της

               την αναπηρία του σώματος και τον                      μία μέρα για να αποφασίσει: θα συ-
 Εκδόσεις: AΓΡΑ  εγκλεισμό της πανδημίας. Με τρόπο                   νεχίσει να ζει ή θα επιλέξει να εγκα-

               στοχαστικό, λυρικό και βαθιά αν-                      ταλείψει τα πάντα; Μέσα σε αυτό το

               θρώπινο, η Φορεβσκάγια συνθέτει                       χρονικό πλαίσιο, ξεδιπλώνεται μια
               ένα εσωτερικό ημερολόγιο για την                      ροή σκέψεων, αναμνήσεων, εικό-

               απώλεια,  τη  μοναξιά,  αλλά  και  τη                 νων και ονείρων. Οι αναμνήσεις της                         69

               δύναμη της επιβίωσης.                                 παιδικής ηλικίας, οι σχέσεις, οι ήχοι
                                                                     της μουσικής, τα αρώματα της κου-
               Η ηρωίδα του βιβλίου, μια επιτυ-

               χημένη δικηγόρος, βλέπει τη ζωή                       ζίνας και τα βιβλία που αγαπά — όλα

               της να αλλάζει δραματικά όταν ένας                    γίνονται ένας εσωτερικός διάλογος
               ηλικιωμένος οδηγός τη χτυπά με το                     με το παρελθόν, ένα ταξίδι σε μια

               αυτοκίνητό του, αφήνοντάς τη καθη-                    ζωή που άλλαξε για πάντα.

               λωμένη στο αναπηρικό καρότσι. Από                     Η Φορεβσκάγια γράφει με λεπτότη-
               τη μια στιγμή στην άλλη, η ενεργητι-                  τα και ένταση, χωρίς μελοδραματι-

               κή γυναίκα που ταξίδευε, εργαζόταν                    σμούς. Η φωνή της ηρωίδας είναι

               ασταμάτητα και απολάμβανε τη ζωή,                     γυμνή, ειλικρινής, συχνά σκληρή,
               βρίσκεται φυλακισμένη στο ίδιο της                    μα πάντα ποιητική. Δεν αναζητά

               το σώμα. Όταν στη συνέχεια ξεσπά                      λύτρωση μέσα από τον οίκτο, αλλά

               η πανδημία, ο κόσμος γύρω της                         μέσα από τη συνειδητοποίηση της
               συρρικνώνεται ακόμη περισσότερο.                      νέας πραγματικότητας. Το σώμα,

               Η καραντίνα έρχεται να προσθέσει                      που άλλοτε ήταν αυτονόητο μέσο

               έναν  δεύτερο  κύκλο  εγκλεισμού,                     ελευθερίας, τώρα γίνεται σύμβολο
               μετατρέποντας το διαμέρισμά της σε                    εξάρτησης, αλλά και πεδίο συμφι-

               χώρο αυτοπαρατήρησης,  αναστο-                        λίωσης. Το καρότσι δεν είναι απλώς
   64   65   66   67   68   69   70   71   72   73   74