Page 6 - mag_123

ΕDITO_REAL

Εδώ Πολυτεχνείο...

εδώ Πολυτεχνείο...

52 ολόκληρα χρόνια πέρασαν, περισσότερο από μισός αιώνας και το

Πολυτεχνείο ζει μέσα μας, σαν άσβεστος φάρος που φωτίζει δείχνοντας
μας κάθε χρόνο το δρόμο της επανεκκίνησης, όταν όλα μέσα μας σκο-

τεινιάζουν και επικρατεί η απογοήτευση για τις τόσες χαμένες πολιτικές

ευκαιρίες που θα έδιναν άλλο χρώμα στη ζωή μας.

Η εξέγερση του Πολυτεχνείου αμφισβητήθηκε και συνεχίζει να αμφι-

6 σβητείται. Υπάρχει άρνηση για την ύπαρξη των δεκάδων νεκρών. Αλλά
αυτό, είναι η φυσιολογική αντίδραση των νοσταλγών του καθεστώτος

εκείνης της εποχής.

Τα άλλα κόμματα όμως, αυτά που στα περισσότερα χρόνια ήταν και πα-

ραμένουν στην αντιπολίτευση θα μπορούσαν να κάνουν την υπέρβαση

και να έκαναν το Πολυτεχνείο κάθε χρόνο αφετηρία για να υπάρχει
συναίνεση και συμπόρευση των δυνάμεων που αυτοπροσδιορίζονται

σαν προοδευτικές.

Εκτός από την κατάθεση στεφάνου θα μπορούσαν, αν ήθελαν, να κά-

νουν έστω και για φορά αποτίμηση της πολιτικής προσφοράς τους όλα

αυτά τα χρόνια και αν το αποτέλεσμα της ήταν θετικό ας συνέχιζαν την

αυτόνομη, δογματικά περιφραγμένη, χαμηλών πτήσεων πορεία τους.

Επειδή όμως η πορεία τους είναι πορεία προσωπικής κομματικής επι-
βίωσης και δεν είναι πορεία συσπείρωσης όλων των δυνάμεων υπάρ-

χει απογοήτευση και άρνηση της πλειοψηφίας του κόσμου να συμμε-

τέχει στις τρέχουσες πολιτικές διαδικασίες.

Είναι σημαντικό και αυτονόητο να μη χάνεις τη δική σου διακριτή

υπαρξιακή γραμμή. Εξίσου σημαντικό όμως είναι να αναζητήσεις συ-