Page 6 - mag_120

ΕDITO_REAL

Τα ημίμετρα δεν μακροημερεύουν!

Κάποτε ένας δάσκαλός του ΖΕΝ δέχθηκε την επίσκεψη ενός

καθηγητή που ήθελε να ρωτήσει και να μάθει για το ΖΕΝ.

Όταν μετά από λίγη ώρα του πρόσφερε τσάι, αφού γέμισε την κούπα του επισκέ-
πτη δε σταμάτησε αλλά συνέχιζε να προσθέτει τσάι. Ο καθηγητής είδε την υπερ-

βολή και δεν μπόρεσε να συγκρατηθεί... είναι ξέχειλο δε χωράει άλλο, του είπε.

- Σαν και αυτή την κούπα είσαι και εσύ, είπε ο δάσκαλος του ΖΕΝ, είσαι γεμάτος
με τις δικές σου ερωτήσεις και εικασίες. Πως μπορώ να σου δείξω το ΖΕΝ αν

δεν αδειάσεις την κούπα σου πρώτα;

Το παραπάνω απόσπασμα από το εξαιρετικό βιβλίο ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΤΟΥ ΖΕΝ από τις

εκδόσεις ΡΟΕΣ, μέσα στην απλότητά του μας δείχνει ξεκάθαρα αυτό που συμ-

6 βαίνει στους περισσότερους ανθρώπους. Η υποσυνείδητη αίσθηση ότι είμαστε
παντογνώστες μάς κάνει να χάνουμε την ουσία του υγιούς διαλόγου. Η άρνησή
μας να περιμένουμε να ακούσουμε για να σκεφτούμε και όχι για να βιαστού-

με να απαντήσουμε, μας κάνει εγωκεντρικούς και προσδίδει μια επιπλέον νότα

ανασφάλειας στην προσωπικότητά μας.

Ο φόβος μας μήπως φανούμε λίγοι δεν ευνοεί την ανάπτυξη της θεματολογίας
σε μια συζήτηση γιατί προσπαθούμε να τα φέρουμε όλα στα δικά μας μέτρα τα

οποία άλλες φορές μπορεί να είναι μεγάλα και άλλες φορές να είναι μικρά. Αρκε-

τές φορές, η άρνησή μας να δεχτούμε ότι δεν τα γνωρίζουμε όλα και επομένως
δεν μπορούμε να έχουμε άποψη για όλα, μας φέρνει μπροστά σε δυσάρεστες

καταστάσεις. Ακόμη και η εμμονή μας σε κάτι, μας εγκλωβίζει και περιορίζει
τον ορίζοντά μας. Στενεύουμε τον κύκλο μας και μένουμε στο στάδιο

του αυτοθαυμασμού. Με αυτό τον τρόπο χάνουμε και το όποιο δίκιο μπορεί
να έχουμε όταν απεγνωσμένα φωνάζουμε για να υπογραμμίσουμε την ύπαρξή

μας.

Αν λοιπόν αυτό συμβαίνει στο επίπεδο ενός καθηγητή όπως είναι στην ιστο-

ρία που δανειστήκαμε στην εισαγωγή, σκεφτείτε τι συμβαίνει όταν αυτό βρίσκει
εφαρμογή σε προσωπικό επίπεδο και πολύ περισσότερο σε πολιτικό - κομματι-

κό επίπεδο που έχει και μεγαλύτερο αντίκτυπο.