Page 55 - mag_117

του Αλέξανδρου Αραμπατζή

Εχθές και σήμερα έπεσε πολύ χιόνι στην αυλή μας. Στην αρχή

χάρηκα γιατί θα έπαιζα χιονοπόλεμο με τα άλλα παιδάκια αλλά

καμιά μαμά δεν άφησε το παιδάκι της να παίξει μαζί μου χιο-

νοπόλεμο. Μερικές μαμάδες φοβούνται γιατί πολλές φορές στο

παρελθόν μέσα στην χιονόμπαλα συνήθιζα να βάζω και μια πέ-

τρα και τ' άλλα παιδάκια κλαίγανε. Τέλος πάντων βγήκα λίγο έξω

στο χιόνι αλλά έκανε ψοφόκρυο και κοκκίνισε η μυτούλα μου, συ-

νέχεια γλιστρούσα και τα πόδαράκια μου παγώσανε. ΄Ασε που και

μέσα στο σπίτι το έιρκοντίσιον με το ζόρι δούλευε κι έκανε ψόφο 55 55

κι έψαχνα το καημενούλι καμιά ζεστή αγκαλίτσα αλλά όλες οι

ζεστές αγκαλιές με αποφεύγανε. Τελικά νομίζω, αγαπητή κυ-

ρία, ότι με το χιόνι χαίρονται κάτι ρομαντικά παιδάκια που πι-

στεύουν τις βλακείες που λέει η τηλεόραση και που μόλις όμως

γλιστρήσουν και σπάσουν κανένα ποδαράκι ή χεράκι το γυρίζουν

στο κλάμα και στα γαλλικά, όχι σ' εκείνα που είναι σκράπες, στα

άλλα, ξέρετε εσείς. Συμπέρασμα: το χιόνι στην αυλή μας είναι

ένα δράμα και να πάει από κει που ήρθε. Αμάν πια!

Ο μαθητής Αλ. ΑΡ.