Page 47 - mag_115

ΜΙΚΡΟΚΕΙΜΕΝΑ του Αλέξανδρου Αραμπατζή

«Aσφάλεια Ζωής» - εσύ τι σκοπεύεις να κάνεις για να μείνεις στην αθανασία;

- τίποτα.

- δεν σκοπεύεις να κόψεις κανένα αυτί;

- μπα, δεν προτίθεμαι.
- ν' ανάψω τσιγάρο;
- δεν έχεις την φλόγα της αθανασίας μέσα σου;
- ν' ανάψεις.
- δόξα τω θεώ, τα έχω τετρακόσια.
- έχουμε πολύ καιρό να τα πούμε.
- ναι, αλλά πρέπει να σου συμβεί κάτι τραγικό για να σε θυμούνται
- ναι, έχεις δίκιο. οι μέλλουσες γενιές.

- στο μεταξύ τα πάντα ρει. - σαν τι δηλαδή;
46 47 47
- Ναι, απόλυτα. - παραδείγματος χάρη ν΄ αυτοκτονήσεις.

- καλά είσαι εδώ μέσα. - δεν προτίθεμαι.

- δεν παραπονιέμαι. - δεν έχεις την αίσθηση του τραγικού λοιπόν.

- πως το λένε αυτό, στούντιο; - καθόλου.

- όπως και να το λένε μια τρύπα είναι. - Και τι θέματα ζωγραφίζεις; χαρούμενα-παιδάκια, λουλουδάκια,

- μια χαρά είναι. βαρκούλες στο κύμα και τέτοια;

- ακριβώς.
- καλά είναι.

- θα έπρεπε όμως να έχεις μια φλόγα μέσα σου. Να μιλήσεις για
- εσείς οι ζωγράφοι είστε τυχεροί.
την τραγικότητα της ζωής.
- καμιά φορά ναι.
- δεν βαριέσαι, υπάρχουν τόσοι άλλοι που το κάνουν καλύτερα.
- εκτός από τον Βαν Γκογκ βέβαια.
- Τουλάχιστον προσπάθησε.
- ναι, τον κακομοίρη τον Βαν Γκογκ.
- Μπα, δεν βρίσκω τον λόγο.
- άτυχος ο τύπος.
- κρίμα, τι να πω, ρε φίλε, και σου είχα ετοιμάσει μία φοβερή
- εντελώς. ασφάλεια ζωής!