Page 81 - mag_114
P. 81
81
τα λιοντάρια του» (και όχι μόνο). Με θαλής Βουτσάς, όσο ζούσε, παρέ-
τον ίδιο τρόπο, επιβλήθηκε ακόμα μενε, με τους τύπους που έπλασε,
και στον ελληνικό κινηματογράφο της πάντα αντάξιος της κωμικής παρά-
Μεταπολίτευσης, ως ο «Κώτσος», το δοσης των διαχρονικών μίμων και
«Τούβλο» ή και ο «Πόντιος»: κυρίως του ξυπόλυτου ήρωα του
- «Λούλα! Παντόφλες! Λούλα! Πόρ- Θεάτρου Σκιών.
τα!» (Ο τελευταίος άνδρας) «Ο πιο ευπροσάρμοστος επιβιώνει».
Και ενώ πορεύτηκε και ως «Μαφιό- Ένα θεώρημα, που ταιριάζει πλήρως
ζος» στη βιντεοκασέτα, κυρίως ως στην περίπτωση του Βουτσά, ο οποίος
άλλος Οδυσσέας, με τον «Έρωτα του μέχρι τέλους ρουφούσε τη ζωή ως
Οδυσσέα» του Βασίλη Βαφέα, επι- το μεδούλι, καλλιτεχνικά ακμαίος
βλήθηκε ακόμα και στο λεγόμενο στο βαθμό που το επέτρεπε ο ίδιος
Νέο Ελληνικό Κινηματογράφο. Είχε και πανταχού παρών στην εκάστοτε
μία εκπληκτικά δυναμική ικανότητα επικαιρότητα. Καθώς ο ίδιος το 1964
επιτυχούς προσαρμογής, κάτι που ως «Ένα έξυπνο, έξυπνο μούτρο»
παρέπεμπε και στο κωμικό ευπρο- στην ομώνυμη κωμωδία, δήλωνε:
σάρμοστο στοιχείο του Καραγκιόζη. Ο - Ήταν να μην τρουπώσω! Τώρα που
ρεαλιστής, συχνά κυνικός και αει- τρούπωσα, τρούπωσα…
