Page 74 - mag113
P. 74

ΒΙΒΛΙΟΠΡΟΤΑΣΕΙΣ
































                                                                             ΣΤΑΥΡΟΣ ΚΡΗΤΙΩΤΗΣ

                   ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΡΑΠΤΟΠΟΥΛΟΣ                                        ΠΑΝΔΟΧΕΙΟ
                Ο ΘΕΟΣ ΦΤΑΙΕΙ ΠΟΥ                                            ΕΥΣΥΝΟΠΤΩΝ


                ΕΚΑΝΕ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ                                                    Εκδόσεις ΜΕΛΑΝΙ

                        ΤΟΣΟ ΩΡΑΙΟ                                   Για να μη φανερώσει την ταυτότητά του,
                                                                     υπέβαλε το χειρόγραφο στον εκδότη
   74                        Εκδόσεις ΚΕΔΡΟΣ                         υπό το όνομα της γειτόνισσάς του, μιας
               Κάποτε, πριν από χρόνια, ο Κ. είχε σκύ-               απλής κοπέλας που ασχολιόταν μόνο με
               ψει σε ένα πηγάδι μαζί με μια γυναίκα. Τα             τα γιασεμιά της. Τη σχετική αλληλογρα-

               δύο πρόσωπά τους σάλεψαν, μια στιγμή,                 φία υπέκλεπτε από το γραμματοκιβώτιό
               πάνω στα σκοτεινά νερά, γυαλιστερά,                   της. Το χειρόγραφο εκδόθηκε κι έγι-
               τρεμάμενα, το ένα κολλητά στο άλλο. Κι                νε μάλιστα ευπώλητο, με από-τέλεσμα
               αμέσως ο Κ. ένιωσε ότι αγαπούσε αυτή                  να σπεύσουν οι πάντες να πάρουν συ-
               τη γυναίκα.                                           νέντευξη από την πρωτοεμφανιζόμενη
               Μια φορά ένας πασάς κάλεσε έναν φτω-                  συγγραφέα. Εκείνη, κατάπληκτη, αρνή-
               χό να του κάνει το τραπέζι. Έβαλε μπρο-               θηκε, φυσικά, ότι είχε οποιαδήποτε σχέ-

               στά του ένα πιάτο ελιές κι ένα πιάτο μαύ-             ση με το βιβλίο. Η υπο-γραφή της στο
               ρο  χαβιάρι.  Ο  φτωχός  ούτε  στράφηκε               συμβόλαιο; Ήταν, προφανώς, πλαστο-
               να δει τις ελιές, έπεσε με τα μούτρα στο              γραφη-μένη. Κανείς, όμως, δεν την πί-
               χαβιάρι.  «Φάε  κι  ελιές,  κουμπάρε»,  του           στεψε. Τη θεώρησαν υπερβολικά σεμνή.
               λέει ο πασάς. «Καλό είναι και το χαβιάρι,             Κολακευμένη πάντως από την τόση προ-
               πασά εφέντη μου», απάντησε, μασουλώ-                  σοχή, έκατσε κι έγραψε ένα μικρό μυ-
               ντας πάντα, ο φτωχός.                                 θιστόρημα για τα γιασεμιά της, από τη
               Στην Κίνα ο Κ. είχε δει μια ζωγραφιά ανεί-            σκοπιά όμως ενός μυρμηγκιού που ζού-
               πωτης αβρότητας, με τον τίτλο: «Η καμπά-              σε στις ρίζες τους. Οι κριτικοί ήταν ομό-

               να του δειλινού που χτυπάει σε μακρινό                φωνοι και πάλι. Το πρώτο της βιβλίο
               ναό». Δεν έβλεπες ούτε ναό ούτε καμπά-                ήταν υπέροχο αλλά μάλλον εξεζητημένο,
               να. Μόνο ένα ήρεμο τοπίο, ελαφρά χρυ-                 αυτό το δεύτερο όμως ήταν πραγματικό
               σαφένιο, σκεπασμένο με γαλάζιο αέρα.                  αριστούργημα, πολύ καλύτερο από το
               Όταν σε σκεφτούν οι κάμπιες, Θεέ μου,                 πρώτο.
               γίνονται πεταλούδες!                                  Η νεαρή συγγραφεύς, είπαν, είχε πλέον
                                                                     ωριμάσει.
   69   70   71   72   73   74   75   76   77   78   79