Page 42 - mag_110
P. 42
άντυ βρόσγος
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΉ
• Άσχημη μάλλον διάλεξα εποχή… I have a feeling it’s time to try…
μάσκες πουλάνε στο παζάρι (Fleetwood Mac)
(Βαγγέλης Γερμανός) Α.Β.: Ένας αναπάντεχος έρωτας που
Α.Β.: Υποδυόμαστε ρόλους, στην επο- σε κάνει να πιστέψεις στα θαύματα. Ο
χή των Social Media ίσως περισσότερο απόλυτα ερωτικός στίχος. Ένας έρω-
από ποτέ. Άλλοτε φοράμε τη μάσκα του τας που σε κάνει να αναθεωρήσεις τις
επιτυχημένου, άλλοτε του ευτυχισμέ- μέχρι τότε βεβαιότητες, να ακυρώσει τη
νου ή του πονεμένου άλλοτε πολλές ρουτίνα και να ενεργοποιήσει περίερ-
μαζί. Πως το λένε οι Τρύπες; Φανέ- γες διακλαδώσεις στο μυαλό που ήταν
ρωσε μου τη μάσκα που κρύβεις κάτω βραχυκυκλωμένες ή μη λειτουργικές.
από τη μάσκα που φοράς. Φοβάμαι ότι
όλο και λιγότερο βλέπουμε πιά αληθινά • Ταξιδιώτες μεσ’ το σκοτάδι, ξε-
πρόσωπα γύρω μας. κίνησαν το πρωί και τους χάσαμε
το βράδυ. / Τα όνειρά τους γεμάτα
42 • Πες μας που πάει ο άνθρωπος τον χρώμα αλλά αυτοί που τους θυμού-
κόσμο σαν αφήνει; (Διάφανα Κρί- νται περιμένουνε ακόμα. (Ξύλινα
να) σπαθιά)
Α.Β.: Η ερώτηση του 1 εκατομμυρίου Α.Β.: Άνθρωποι έρχονται και φεύγουν
δολαρίων. Δεν έχω απάντηση. Ίσως ο από τη ζωή μας, είναι αναπόφευκτο να
μόνος που θα μπορούσε να μας απα- συμβεί αυτό. Αυτοί που αφήνουν το
ντήσει είναι ο Κυριάκος Βελόπουλος πιο βαθύ χνάρι μέσα μας δεν χάνονται
που έχει αλληλογραφία με τον Ιησού. ποτέ. Ανεξάρτητα από τη διάρκεια που
είχε αυτό το σμίξιμο, ή τον χρόνο της
• Σκιές ονείρων είμαστε, σύννεφα απουσίας τους, τους κουβαλάμε μέσω
που περνούμε… βάλτε να πιούμε των αναμνήσεων ελπίζοντας πάντα να
(Διάφανα Κρίνα). ξανανταμώσουμε.
Α.Β.: Περαστικοί είμαστε από αυ-
τόν τον κόσμο. Καμιά φορά παίρνουμε • Δεν είν’ αργά, δεν είν’ αργά ποτέ,
πολύ σοβαρά ασήμαντα πράγματα ή τον φτάνει να θέλεις, να επιμένεις, να
εαυτό μας αντί να προσπαθήσουμε να πιστεύεις, για νέες ήττες, για νέες
περάσουμε καλά. συντριβές, για όσα ποθείς μονάχα
αξίζει να παλεύεις… (Τρύπες)
• I never believe in miracles but Α.Β.: Κι ας μη νικήσουμε ποτέ, θα
