Page 30 - mag_110

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΉ

Μεσημέρι μιας Πέμπτης του Μάρτη στις τέσσερις ακρι-

βώς, πίναμε σοκολάτα στο Willy’s music cafe της οδού Έβρου, στα Ιλί-

σια. Άγνωστοι πριν από πέντε λεπτά κάτι περισσότερο από γνωστοί μετά

από δύο ώρες συζήτηση για διάφορα θέματα. Σε αρκετά από αυτά, βά-

λαμε απλώς τους τίτλους για την επόμενη συνάντησή μας και σε άλλα, τα

ξεκινήσαμε από στενά μονοπάτια και τα καταλήξαμε σε ευκολοδιάβατες

Μιλήσαμε για τη σημερινή πολιτική κατάσταση, περάσαμε
λεωφόρους.
σε προσωπικά θέματα, χαμογελάσαμε συζητώντας για ποδόσφαι-

ρο, είμαστε και οι δύο μη Ολυμπιακοί αλλά σε διαφορετικούς χώρους.

ΑΕΚ ο Άντυ, και δε θα το αφήσουμε έτσι, θα τον ρωτήσουμε πιο κάτω

για την ομάδα του. Μιλήσαμε για μουσική, μιλήσαμε για βιβλία,

πημένη του Harley (από τη Harley Queen), εγώ για τον Robin (από το

Batman and Robin). Καταλάβατε τώρα γιατί δυο ξένοι έγιναν κάτι περισ-

σότερο από γνωστοί σε ένα καφέ στα Ιλίσια;
Ο Άντυ, γράφει αστυνομική λογοτεχνία, που για κά-
30 μιλήσαμε για τους 4ποδους κολλητούς φίλους μας. Την αγα-
ποιους είναι παρεξηγημένο ή αν θέλετε υποβαθμισμένο είδος και για

πολλούς άλλους είναι σημαντικό. Γεγονός πάντως είναι ότι η αστυ-

νομική λογοτεχνία εδώ και χρόνια έχει προσφέρει και συνε-
χίζει να προσφέρει πολλές σελίδες βιβλίων με μεγάλο αριθμό

πωλήσεων. Προσωπικά, είμαι αναγνώστης της αστυνομικής λογοτε-

χνίας από τα μικρά μου χρόνια.
Με τον Άντυ συναντηθήκαμε ξανά το ίδιο βράδυ και μου έδω-
σε τα δύο βιβλία του τα οποία τα διάβασα σχεδόν απνευστί και

μπορώ να σας γράψω πως είναι αξιοδιάβαστα. Έχουν τη δική

τους ξεχωριστή οπτική και δε σταματάς αν δε φτάσεις στο τέλος.
Δεν πλατειάζει μόνο και μόνο για να γεμίσει σελίδες, δεν περιέχει

υπερβολές, δεν έχει κενά.
Οι ήρωες του δεν απέχουν από τους γείτονες της διπλανής πόρτας. Έχουν

τα ελαττώματά τους και τα καλά τους. Είναι κομμάτι της κοινωνίας την
οποία βλέπουμε μέσα από τα μάτια τους χωρίς make up και άλλου εί-

δους επεμβάσεις που καταλήγουν σε τεχνητή ωραιοποίηση.