Page 7 - mag_109n
P. 7

του Βασίλη Αρδά











               Τα υπόλοιπα κόμματα της αντιπολίτευσης, τα δικά τους, είμαστε οι καλύτεροι κλπ. …

               Με αυτά ασχολούνται οι εκλεγμένοι πολιτικοί όταν η καθημερινότητά μας  γίνεται ολο-
               ένα και πιο δύσκολη για όλους…

               Η υγειονομική περίθαλψη, σε λίγο, θα είναι για τους λίγους, για τους πολύ λίγους, οι
               υπόλοιποι θα πρέπει να βρούμε το "ελιξίριο της καλής υγείας".

               Η παιδεία συνεχίζει να παιδεύει και όχι να εκπαιδεύει. Δεν υπάρχει επαγγελματικός

               προσανατολισμός και είμαστε χαμένοι στο παρελθόν που είχε σαν κοινωνική ανάγκη
               να περάσει κάποιος σε μια ανώτατη σχολή και όχι να αποκτήσει γνώσεις και επαγγελ-

               ματικά εφόδια που θα είναι κλειδί για την επαγγελματική του εξέλιξη.

               Οι συνταξιούχοι θεωρούνται σαν ποσοστό που επιβαρύνει τους δείκτες της οικονομίας
               και όχι άνθρωποι που έχουν προσφέρει τόσα και τόσα χρόνια.

               Η βία σε κάθε μορφή της είναι σε ανησυχητική άνοδο και το πιο προβληματικό είναι

               ότι οι νεαρές και οι μικρές ηλικίες διεκδικούν πρωτεία στην κατάταξη. Ακόμη, από ότι
               δείχνουν τα φαινόμενα της βίας υπάρχει μεγάλος αριθμός οπλοκατοχής.

               Η φοροδιαφυγή κάνει πάρτι και η κυβέρνηση δίνει συνεχώς παράταση στη διασύνδε-                                    7
               ση των ταμειακών μηχανών με την εφορία.

               Αποδείξεις κόβονται και δεν κόβονται. Οι κυβερνήσεις διαχρονικά λένε ότι έχουν στό-

               χο την πάταξη της φοροδιαφυγής αλλά αποφεύγουν συστηματικά να κάνουν υποχρε-
               ωτική τη χρήση κάρτας για τις συναλλαγές με την ταυτόχρονη αποδοχή όλων των εξό-

               δων σαν κόστος διαβίωσης.

               Η ακρίβεια σε είδη καθημερινής ανάγκης, δηλαδή σε είδη διατροφής, θέρμανσης και
               μετακίνησης είναι στα ύψη.

               Εννοείται ότι ποτέ δεν αναζητήθηκαν σε βάθος οι αιτίες που προκάλεσαν την οικονομι-

               κή κρίση και φυσικά δε θα αποδοθούν ποτέ και οι αντίστοιχες ευθύνες.
               Κατά τα άλλα, ψάχνονται ακόμη οι αιτίες για το δυστύχημα στα Τέμπη, τις φωτιές τις

               πλημμύρες, αναζητιέται και εκείνο το κοινωνικό κράτος που ίσως να μην το είχαμε

               ποτέ;
               Πως λοιπόν να μη γελάει κάποιος; να μη θυμώνει; να μη φωνάζει να μην απέχει;


               Και όμως, ενώ συμβαίνουν όλα αυτά που σε διώχνουν από τα κοινά και σε θέλουν

               να είσαι απόμακρος, τώρα είναι η στιγμή για την πιο δύσκολη αλλά και πιο σημαντική
               απόφαση, να πεις δε θα κλείσω τα μάτια τα αυτιά και το στόμα μου. Θα συμμετέχω για

               να μπορέσω να πάρω έστω και μια μικρή πέτρα που είναι εμπόδιο στο δρόμο για ένα
               καλύτερο αύριο έστω και αν εγώ δε συναντηθώ μαζί του.
   2   3   4   5   6   7   8   9   10   11   12