Page 28 - mag_109n
P. 28
ΕΝΑΣ ΜΠΑΜΠΉΣ
«Ποια παιδιά;»
[…] όταν φοράμε τη μάσκα του αρνιού,
Κάποτε θα ‘ρθουν γνωστικοί, του καλού και υπεύθυνου γονιού,
λογάδες και γραμματικοί που φωτίζεται απ’ το λαμπερό στε-
για να σε πείσουν φάνι της virtual πραγματικότητας.
Μετά, όταν σβήσει αυτό, όταν απο-
συνδεθείς από το σύστημα, μετά...
Έχε το νου σου στο παιδί εκεί να δεις γλέντια.
κλείσε την πόρτα με κλειδί, Το παιδί είναι ένα εργαλείο και μόνο.
θα σε πουλήσουν Άλλοι θα το πουλήσουν, άλλοι θα το
[…] βιάσουν, άλλοι θα το κακοποιήσουν,
28 βγάζοντας πάνω στο Ανυπεράσπι-
Με ματώνει αυτό το τραγούδι όταν στο τον θυμό που τους πότισε η ανι-
το συναντώ τυχαία στο ραδιόφωνο. σότητα της κοινωνίας και το παλιό
Νιώθω λίγος, προδότης και προδο- τους τραύμα. Κάποιοι θα φτάσουν
μένος μαζί. Όπου κι αν γυρίσω το μέχρι και να το σκοτώσουν, σκόπιμα
βλέμμα μου μετά βλέπω υποψήφια ή καταλάθος.
θύματα, βλέπω παιδιά που δεν γνω- Αυτό το καταλάθος φοριέται πολύ
ρίζουν τη σπάθα που κρέμεται πάνω τώρα τελευταία. Η κακιά η ώρα, η
απ’ το κεφάλι τους, γελούν, ακούνε κακιά η στιγμή, η ατυχία. Και ξε-
μουσική μ’ αυτά τα τεράστια ακου- χνάμε πως κακιά στιγμή είναι το
στικά, αγκαλιάζονται και φιλιούνται να βαδίζω στο πεζοδρόμιο και να
χωρίς να γνωρίζουν πως είναι τα σκουντουφλήσω σε μια πέτρα, όχι
χρόνια τους μετρημένα και λειψά. να επιβιβαστώ σ’ ένα τρένο και να
Εμείς οι μεγάλοι κόβουμε φλέβα, μην γυρίσω ποτέ. Η ατυχία είναι να
να μεγαλώσουν σωστά, να μη στε- αγοράσω λαχείο και για δύο νούμε-
ρηθούν τίποτα, να μορφωθούν, να ρα να χάσω ένα μεγάλο ποσό, όχι να
προκόψουν, να, να, να... κάνω ένα δρομολόγιο ρουτίνας σε
Ψεύτες! μια σύγχρονη χώρα (ποια;) και να
Αυτό μόνο μπροστά στην οθόνη, σκοτωθώ διά ασήμαντον αφορμήν.
