Page 86 - mag_106
P. 86

ΜΙΚΡΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ


               Ο «ύπνος του δίκαιου»

                                 γατιού




               μένη η αποτύπωσή της και τόσο πιο                     τέλους ότι οι άνθρωποι (κατά πλειο-

               σαφής  και περιεκτικός  ο  επιστημο-                  νότητα) έχουν δύο πόδια, δύο χέρια,
               νικός ορισμός κάποιων ιστορικών                       δύο μάτια, δύο αυτιά, μια καρδιά, έναν

               όρων. Αυτό ενδεχομένως να σημαίνει                    πισινό και ένα μυαλό. Και ότι όποτε
               ότι θα πρέπει να διαβάζουμε πολλές                    τυχαίνει να τα μπερδεύουμε μεταξύ

               σελίδες παραπάνω για να μπούμε λίγο                   τους τα δύο τελευταία, να σκεφτόμα-
               στο νόημα του κάθε ιστορικού γεγονό-                  στε δηλαδή με τον πισινό μας και να

               τος. Ή κάθε «Τριπολιτσά» (και η σφαγή                 αφοδεύουμε με το μυαλό, κάτι κακό

               της)  και  η  κάθε  «Χίος»  (και  η  σφαγή            μέλλεται να συμβεί σ’ εμάς και στους
               της) θα εικονιστούν με μεγαλύτερη ευ-                 γύρω μας. Αντί για την Ειρήνη θα επι-

               κρίνεια όσο η απόσταση από το ιστο-                   λέγουμε τον Πόλεμο. Αντί για την κα-
               ρικό τους «τώρα» μεγαλώνει. Το ίδιο                   ταλλαγή, το αέναο μίσος. Αντί για την

               ισχύει και για τις γενοκτονίες και για το             αγάπη και τη συγχώρεση, την ηθικο-
               ολοκαύτωμα. Χωρίς αυτό να σημαίνει                    λογία και την εκδίκηση. Πράγματα που

               ότι αμβλύνεται η φρίκη ή μαλακώνει ο                  είναι πολύ χειρότερα από το κάπνισμα
   86                                                                ή την κατανάλωση αλκοόλ και που
               πόνος, ο θυμός και η απόγνωση που
               έχει  ποτίσει  τις  ρίζες  των  επιγόνων              βλάπτουν σοβαρά όχι μόνο την υγεία

               των  θυμάτων  καθώς  πολλά  από  τα                   της ανθρωπότητας αλλά και όλων των
               θύματα κατάφεραν να αναπαραχθούν                      υπόλοιπων γήινων πλασμάτων που
                                                                     αδυνατούν να ελέγξουν ή να περιορί-
               πριν εγκαταλείψουν τον τόπο του μαρ-                  σουν την ανθρώπινη αβελτηρία.
               τυρίου τους και της μαρτυρικής μνή-

               μης που τα στοίχειωνε καιρό μετά το                   Οπότε, η εικόνα ενός γατιού να κοιμά-

               έγκλημα που υπέστησαν.                                ται αμέριμνο «τον ύπνο τού δικαίου»
                                                                     πάνω σε ένα λευκό (εντάξει, όχι και
               Με  όλα  αυτά να  τρέχουν με  ταχύτη-                 κατάλευκο!), καθαρό (καλά, όχι και

               τες «Φόρμουλα Ένα» μέσα στα σχεδόν                    πεντακάθαρο!) και ηλιόλουστο στρώ-
               αυτόνομα αυλάκια του μυαλού μου, κι                   μα που από κάποιο σπιτικό πετάχτηκε

               ενώ πήγαινα για κάποια κοντινή προς                   στα σκουπίδια, με έκανε να χαμογελά-
               το σπίτι μου δουλειά, πήρε το μάτι μου                σω. Λέω «γατί» επειδή έτσι όπως κοι-

               μια εικόνα που βρισκόταν σε διαμετρι-                 μόταν δεν ήμουν σε θέση να διακρίνω

               κή αντίθεση με τα όσα με τριβέλιζαν                   με βεβαιότητα το φύλο του παρόλο
               και με γέμιζαν θλίψη.                                 που η φάτσα του περισσότερο σε γάτο

               Πολλές και πολλοί εύχονται να τελειώ-                 με παρέπεμπε παρά σε γάτα. Κι αφού

               νουν οι πόλεμοι, να αφήσουμε πίσω                     έλυσα το πρόβλημα του φύλου, απο-
               μας τις σφαγές, να κατανοήσουμε επι-                  φασίζοντας ότι μου είναι αδιάφορο,
   81   82   83   84   85   86   87   88   89   90   91