Page 14 - mag_06
P. 14
H επιστροφή
Λευκό χαρτί, γαλάζιο ολόγυρα φα τοπία ονείρων με ζωντανά
το σύμπαν του δικού μου κό- χρώματα, μυρωδιές και γεύ-
σμου, θάλασσα κι ουρανός γί- σεις. Νιώθω να ξυπνάω, όχι
νονται ένα και στο βάθος του απότομα όμως. Το ξύπνημα
ορίζοντα αχνό το περίγραμμα δεν είναι από αυτά που σου
του νησιού που απομακρύ- τραβάει κάποιος τις κουρτίνες
νεται. Σα να ταξιδεύει εκείνο και τα σκεπάσματα ή που σε
και το πλοίο να μένει αμετα- σκουντάει άγαρμπα. Πιο πολύ
κίνητο. Άπνοια, κι η θάλασσα μοιάζει με καλοκαιρινή μύγα
τόσο ήρεμη, σαν παγωμένη που νίκησε όλα τα αυστη-
λίμνη, που θαρρείς πως βλέ- ρά μέτρα και τις προφυλάξεις
πεις το τέλος της. Το ασήμι εναντίον της, σίτες, πλαστικές
14 στις κορφούλες των κυμάτων κουρτίνες, εντομοαπωθητικά,
που μας συνόδευε στον πη- έχει μπει στις 8:00 η ώρα το
γαιμό κρύβεται στην επιστρο- πρωί στην κρεβατοκάμαρα και
φή. Τρομάζω στιγμιαία καθώς σουλατσάρει ανενόχλητη σε
σκέφτομαι κάποιες λέξεις που γάμπες, μπράτσα και μάγου-
περιμένουν πίσω από την επι- λα. Έχω βαδίσει χρόνια υπνω-
στροφή. Αβεβαιότητα, ανα- τισμένη και εγκλωβισμένη στο
σφάλεια, άγχος, νόστος. Με σύμπαν του μυαλού μου που
νανούρισε η παντελής απου- απορροφημένο διαρκώς από
σία ειδήσεων. εφιάλτες, επιθυμίες και ανά-
Με γοήτευσε το παιχνίδισμα γκες, έκλεισε τα μάτια της ψυ-
του ήλιου καταμεσής στο πέ- χής κι άφησε την αλήθεια να
λαγο, που άδειασε όλο το χρυ- δραπετεύσει. Έχασα την ουσία
σάφι του μέσα στο μπλε νερό το φως, τον έρωτα, παρασύρ-
κι έγινε πλατινένια κρούστα θηκα σε σκοτεινές διαδρομές
η επιφάνεια. Με ταξίδεψαν απληστίας, ακύρωσης, λαγνεί-
τα ιστιοφόρα, τα καΐκια κι οι ας, ναρκισσισμού, ανταγωνι-
βάρκες όπως λικνίζονταν στο σμού, θυμού κι ενώ ήμουν πά-
λιμάνι σε άλλα μέρη, μακριά ντα δίπλα σ’ αυτό που έψαχνα
από λύπη και φόβο, σε όμορ- δεν το έβλεπα. Ο «Γκρεμός»
