Page 9 - mag_09

TΑΞΊΔΊ

Πάνε χρόνια αλλά όχι μόνο έχουν γαίο και παράλληλα
θυμάμαι, πολύ καλά σχήμα, έχουν και με τις γεωλογικές
μάλιστα. Από κείνο χρώμα και ελπίδα. μεταβολές ανά τους
το ταξίδι έχω ακόμη Η παράδοση λέει, αιώνες, ανυψώθηκε
ένα... κουταλάκι, πως ένας μεγάλος το τμήμα αυτό, και
λάφυρο ξενοδοχεί- σεισμός χώρισε τον αργότερα αποκόπη-

ου, να καταπίνω Όλυμπο και τον κε απο τη συμπαγή
ζεστές μπουκιές, κι Κίσσαβο κι έφτιαξε μορφή του, δημι-
έχω και την ανά- ανάμεσά τους ένα ουργήθηκαν επι-
μνηση από κείνα τα μεγάλο πέρασμα, τα μέρους μικρότεροι
σύννεφα τα χαμη- Τέμπη. Η Θεσσαλία κώνοι, δίνοντας έτσι
λά, ή λες εγώ να έγινε μια πεδιάδα τη σημερινή μορφή
ψήλωνα; Θυμάμαι όταν τα νερά χύ- των Μετεώρων και

πως για να τα δω, θηκαν στη θάλασ- ανάμεσα τους την
της Λίνας Ιορδάνου κοιτούσα χαμηλά κι σα. Σύμφωνα με το κοιλάδα του Πηνει- 9

ού.
Γερμανό γεωλόγο
επειδή γίγαντας δεν
είμαι, τόση δα είμαι Φίλιπσον, και μάλ- Κι αν είναι δύσκο-
μπροστά σε τούτη λον είναι η εγκυρό- λο να καταλάβουμε
δω την ομορφιά,τό- τερη προσέγγιση, πώς συντελέστη-
ση δα που χωράω μια μεγάλη μάζα κε αυτό το φυσικό
στο κουταλάκι που ποταμίσιων βράχων, θαύμα, είναι εύκολο
λέγαμε, το κάνω λάσπης και άμμου να μας μαγνητίσει

όχημα, του βάζω ενώθηκαν φτιάχνο- τις αισθήσεις και
και φτερά, να ξα- ντας έναν μεγάλο να μας μαγέψει το
ναπάμε εκεί μαζί... και ενιαίο κώνο. τελικό αποτέλεσμα.
στα Μετέωρα. Όταν αποτραβήχτη- Το δάσος αυτό των
Ένα ταξίδι όμορφο, καν τα νερά στο Αι- βράχων, η απο-
καταφύγιο του νου,
αποθεματικό για ένα

αύριο που κανείς
μας δεν είχε φα-
νταστεί τότε τόσο
άσχημο, τόσο χωρίς
σχήμα δηλαδή. Ας
πάμε λοιπόν εκεί
που τα βράχια, ο
ουρανός, τα σύννε-
φα και οι εκκλησιές,