Page 4 - mag_09

Edito_real του Β_56

Νύχτα, αξημέρωτα, για άλλη μια φορά ξυπνάω και δεν μπορώ να
ξανακοιμηθώ. Αφού το σκέφτομαι για λίγο, ανάβω το φως που είναι

στην πλευρά μου και παίρνω το βιβλίο, που κοντεύω να τελειώσω.

Έχει ενδιαφέρον, είναι μυθιστόρημα, κοινωνικό. Περιγράφει τη ζωή

σε μια σύγχρονη χώρα που οι άνθρωποι ενώ «λούζονται» σχε-
δόν κάθε μέρα με τον ήλιο, είναι μουτρωμένοι, απογοητευμένοι,

ευέξαπτοι. Μοιάζουν σαν να αναζητούν αφορμή να τσακωθούν

μεταξύ τους.
Η περιγραφή της καθημερινής ζωής τους, είναι γεμάτη με λεπτομέ-
ρειες από το πως περνάνε την ώρα τους στο σπίτι, στη δουλειά,

όπου κι εκεί βγαίνει έντονα η δυσαρέσκειά τους τόσο για το τί κάνουν

όσο και για τη ζωή τους, την οικογένειά τους. Δηλαδή, είναι τελείως

ανικανοποίητοι!

4 Δεν έχουν στόχους, δεν ξέρουν τι θέλουν, δεν έμαθαν ποτέ να
εκτιμούν τ’αποτελέσματα των πράξεών τους.
Κυριαρχεί η μιζέρια, ο φόβος, ότι θα τους κοροϊδέψουν, γιατί δεν

έχουν εμπιστοσύνη σε κανένα και πάνω απ΄όλα στον εαυτό τους.

Δεν κάνουν ποτέ αυτοκριτική.
Ζουν με την κολακεία και στέφονται νικητές από την επιτυχία του

εφήμερου και πολλές φορές του «τίποτα».
Αρνούνται τη δημιουργία, θέλουν τα έτοιμα, τα άκοπα. Πάντα
τους φταίνε οι άλλοι για όσα δεν έκαναν ή για ότι δεν τους πάει καλά.

Οι ίδιοι, είναι οι ικανότεροι όλων σε κάθε τι, άσχετα αν απογο-

ητεύονται στην πρώτη δυσκολία. Το εύκολο, το γρήγορο, η «αρ-

παχτή», είναι το ευαγγέλιο των ηρώων του βιβλίου που μου κρατάει
συντροφιά τις ώρες τις αϋπνίας μου. Οι φιλίες τους είναι επιφανεια-

κές και στηρίζονται μόνο στο όφελος. Μου έδωσες; Σε λέω φίλο.

Δε μου έδωσες ή δε συμφωνείς με αυτό που λέω ή κάνω, είσαι

με τους άλλους. Η βάση του κοινωνικού ιστού της χώρας, που είναι
οι άνθρωποι της καθημερινότητας, της διπλανής πόρτας και του δι-