Page 14 - mag_10

να περπατήσουμε, να ξεχαστούμε.
Εκτός αν θες στα Βοτσαλάκια...
να κάτσουμε κάτω στην αμμουδιά
να φιλοσοφήσουμε και να βλέπουμε τη
θάλασσα και τα φώτα
μέχρι το Ειρήνης και Φιλίας, μόνο πάρε
ζακετάκι, έχει πάντα δροσιά!

Κλείσε τα μάτια σου και δες τον Ντα-
σεν να σκηνοθετεί και να κατευθύνει τη
Μελίνα που απ’ το παράθυρό της να
14 στέλνει ένα και δύο και τρία και τέσσε-

ρα φιλιά!
Άκου τις μουσικές του Ξαρχάκου, του
Μίκη, του Χατζιδάκι, έλα να τραγουδή-
σουμε μαζί τη «Δραπετσώνα» κράτα το

χέρι μου και πάμε αστέρι μου, εμείς θα
ζήσουμε κι ας είμαστε φτωχοί! Έλα να
διαβάσουμε τα «παιδιά της πιάτσας»
του Τσιφόρου! Πάμε να σου δείξω την
παλιά Τρούμπα, να τώρα δα νομίζεις
θα εμφανιστεί απο καμιά γωνιά
η Διαμαντίδου και η Καρέζη από
τα Κόκκινα Φανάρια....
Και τώρα που θα σε περάσω απ’ τη

Γούναρη, μύρισε! Μυρίζεις; Μοσχοκά-
ρυδο, θυμάρι, κανέλλα, φρεσκοκομμέ-
νο καφέ...
Ποια αίσθηση δεν αναστατώθηκε από
τη βόλτα; Πες..;
Και πάντα κάδρο, φόντο η θάλασσα.
Να ταξιδεύει η ψυχή, να ζεις την πραγ-

ματικότητα σε μια άλλη διάσταση...εδώ,
στο Μεγάλο Λιμάνι...