Page 9 - mag_011
P. 9
TΑΞΊΔΊ
Σπούδαζε ο αδελφός μιας καλής φί- άρα, κλείνεις ραντεβού με τη μέρα,
λης, ήταν μέρες Χριστουγέννων και για να γνωριστείς με το Βελιγράδι,
μας ξεσήκωσε να πάμε! Δε φαντά- και η μέρα φτάνει, Δober dan.
στηκα ποτέ πως θα μου άγγιζε την Με το που ανοίγεις τα μάτια συνειδη-
ψυχή τόσο! Ο πόλεμος, αχ ο πόλε- τοποιείς οτι έχεις να διαλεχθείς με την
μος της πολιτισμένης Ευρώπης και ομορφιά, πρώτη και γεναία παρατή-
των αγαπητικών της είχε περάσει ρηση, όμορφοι άνθρωποι, εμφανισι-
λίγα χρόνια πριν... ακά! Στην αρχή αυτό είναι το καλω-
Το ταξίδι τόσο κοντινό, έγινε με τις σόρισμα, μα όμορφοι άνθρωποι και
αερογραμμές της Σερβίας, διότι με παραπέρα, ωραίες ματιές, ευγένεια
τις δικές μας θα ήταν μακρύτερο μιας και φιλικότητα! Άνθρωποι χαρούμε-
και δεν επιτρεπόταν να πετάξουμε νοι σε μια πόλη που είχε ακόμα τις 9
πάνω απο τα Σκόπια, κι έπρεπε να πληγές ανοιχτές από τους βομβαρ-
κάνουμε κύκλο, μετά το μάθαμε αυτό, δισμούς και τη βία! Δίπλα στα ερεί-
κι άλλα έμαθα, μη σας τα πολυλογώ, πια η χαρά, όχι αποχαυνωμένη, μα
αλλά ως γνήσια φοβιτσιάρα, σιγά μη τοποθετημένη, το φως δίπλα απο το
δε φοβόμουν τα αεροπλάνα, για να σκοτάδι, η ελπίδα δίπλα στο χαμό!
ξεγελάσω το φόβο μου, έπρεπε σε Πρώτο συναίσθημα; Χαρμολύπη!
κάποιον να μιλάω ακατάπαυστα... Δεύτερο συναίσθημα; Θαυμασμός, η
κι έπιασα κουβέντα με την μπροστι- απαρχή του έρωτα.
νή μου κυρία, Σέρβα, που μιλούσε Δρόμοι ανοιχτοί, πάρκα μεγάλα, θυ-
άπταιστα ελληνικά, διότι η δική μου μάμαι ακόμα έντονα εκείνες τις βόλ-
η παρέα με είχε στην απομόνωση, τες δίπλα στα ποτάμια το Σάββα και
για να μην τους πρίζω, άκου τώρα... το Δούναβη, το φρούριο Kalemegdan
Φτάσαμε βράδυ. Μηδέν οι βαθμοί με τον κήπο της καλής επίδας! Το
και χιόνι. Ζέστη όμως στην καρδιά με Starigrad η παλιά πόλη σου κλέβει
την πρώτη ματιά! τη ματιά, τόση ομορφιά, τόσος συνω-
Μας καλωσόρισε μια μυρωδιά που στισμός τέχνης και αρχιτεκτονικής..
δεν ξέρω τι είναι, κάποιου καύσιμου Μετά η Πλατεία της Δημοκρατίας,
μάλλον, για να ζεσταίνονται, μα που στην πύλη της πόλης και δίπλα στην
να με πάρει, αν με ρίξεις στη γη με πλατεία, η Skadarska, που γράφει
αλεξίπτωτο και κλειστά τα μάτια, θα ιστορία και ως «Μονμάρτη του Βε-
την αναγνωρίσω αμέσως! λιγραδίου»! Εκεί θα βρεις πανέμορ-
Τη νύχτα δεν μπορείς πολλά να δεις, φα γραφικά ταβερνάκια, ζωντανή
