Page 4 - mag_011
P. 4

Edito_real






                 Βοήθα καλέ μου, μη φαγωθούμε μεταξύ μας...


                 Χίλια μύρια κύματα, έγιναν τσουνάμι προβλημάτων και παρασέρνουν
                 με ορμή ό,τι βρουν μπροστά τους. Καταστρέφουν σχέσεις, συνειδήσεις,



                 ζωές.
                 Η υπάρχουσα σαθρή δομή μιας κοινωνίας, που είχε θεμέλια όχι μόνο
                 ρηχά αλλά και φτιαγμένα στην άμμο, σαν τους πύργους που φτιάχνουν

                 τα παιδιά στις παραλίες το καλοκαίρι, απελευθερώνει μια βίαιη ορμή ως
                  άλλος εγκέλαδος και απειλεί να σαρώσει, να ερημώσει, να γκρεμίσει τα

                  πάντα. Τώρα, χρειάζεται ψυχραιμία τόσο ατομική όσο και συλλογική.
                  Ναι, είναι πρόβλημα η έλλειψη, η όποια έλλειψη, αλλά είναι μεγαλύτερο
                  πρόβλημα το γεγονός ότι υπάρχουν παιδιά που πάνε σχολείο χωρίς να


                  έχουν πάρει πρωινό.
                  Ναι, είναι πρόβλημα η μείωση των μισθών, αλλά είναι μεγαλύτερο πρό-

                  βλημα ότι έχουν γίνει χιλιάδες αυτοκτονίες.
                   Ναι, είναι πρόβλημα ότι χρωστάμε κάποιο ή κάποια δάνεια, αλλά είναι


   4               μεγαλύτερο πρόβλημα ότι υπάρχουν άστεγοι.
                   Ναι, είναι πρόβλημα ότι δεν έχουμε τη δυνατότητα να βάλουμε πετρέ-
                   λαιο θέρμανσης, αλλά είναι μεγαλύτερο πρόβλημα ότι οι συνταξιούχοι
                   δεν μπορούν ν’αγοράσουν τα φάρμακά τους και τα βασικά είδη διατρο-



                   φής.
                   Ναι, είναι πρόβλημα ότι ίσως δεν μπορούμε ν’αγοράσουμε κάποιο αγα-
                   θό, αλλά είναι μεγαλύτερο πρόβλημα ότι κινδυνεύουμε να γίνουμε καχύ-


                    ποπτοι για όλα και για όλους.
                    Ναι, είναι πρόβλημα ότι έχουμε χάσει πολλά, αλλά το πρόβλημα θα είναι

                    μεγαλύτερο αν χάσουμε και τους φίλους μας.
                    Και επειδή κάθε πρόβλημα έχει τη λύση του και η λύση, έρχεται πάντα

                    μέσα από το πρόβλημα, ας δούμε το πρόβλημα.
                    Το πρόβλημα είναι ότι όλοι χάσαμε και ακόμα χάνουμε.
                    Έχουμε αλλάξει θέλοντας και μη, τις προδιαγραφές της καθημερινότη-


                     τάς μας.
                     Όταν κάτι χαθεί δεν το ξαναβρίσκεις κάνοντας απλά διαπιστώσεις.
                     Οι διαπιστώσεις σε βοηθούν να μην ξανακάνεις τα ίδια λάθη.


                     Ό,τι χάθηκε, δυστυχώς χάθηκε.
                     Κανείς δε θα το βρει για να μας το φέρει πίσω.
                     Το  σημαντικό  είναι  να  σταματήσουμε  το  κλάμα  και  τη  μιζέρια. Αν  το

                     κλάμα έδινε λύση και είχε αποτέλεσμα, τότε θα μαζευόμαστε όλοι μαζί
                     στις πλατείες, θα κλαίγαμε δυο ή περισσότερες μέρες και θα φύτρωναν
   1   2   3   4   5   6   7   8   9