Page 47 - mag_013
P. 47
ΕΠΊΚΑΊΡΟΤΗΤΑ
ΖΗΤΩ Η ΕΡΓΑΤΙΚΗ …ΠΡΩΤΑΠΡΙΛΙΑ! Κατερίνα Επιτροπάκη
ΖΗΤΩ Η ΕΡΓΑΤΙΚΗ …ΠΡΩΤΑΠΡΙΛΙΑ!
από την
ράσει το παιδί επαρχία; Του το ξέκοψα του μαγαζιού, αποτελώντας και τη βασι-
πως δε μπορούμε να τον στείλουμε, αλλά κότερη ατραξιόν για την κατά τεκμήριο φί-
σφίγγετ’ η καρδιά μου ρε συ Αργύρη. Με λαθλη πελατεία του μικρού καφέ.
γυρνάει πολλά χρόνια πίσω. Εγώ, τότε, «Ντεν άρχισε ακόμα, σε λίγκο!» είπε ο
παράτησα και το σχολείο στην τελευ- Αλία στον ανυπόμονο πελάτη. Βρήκε το
ταία τάξη για να πιάσω δουλειά. Πέθανε κατάλληλο κανάλι και το άφησε να παίζει.
βλέπεις ο γέρος μου, έπεσαν όλα στους Οι πελάτες απ’ τα τραπέζια σήκωσαν το
δικούς μου ώμους. ΄Ηθελα ρε μπαγάσα βλέμμα. Στην οθόνη, ένα πάνελ μάλλον
όμως, τα παιδιά μου να τάχουν όλα. Να με πολιτικούς ή κάτι τέτοιο, όπου εύκολα
έχουν ευκαιρίες στη ζωή τους. Τώρα πώς καταλάβαινες πως με φωνές και χειρονο-
θα του πω του μικρού μη πας για σπου- μίες επιχειρούσαν να «κλέψουν» ο ένας
δές;… Άντε γειά μας», ξανατσούκρησε, από τον άλλο την προνομιακή λήψη από
αυτή τη φορά χωρίς καν να ξανακατεβά- τον καμεραμάν.
σει γουλιά, αλλά, έτσι για το θόρυβο του «Θα μου επιτρέψετε να διευθύνω τη συ-
γυαλιού. Ξανάφησε το ποτήρι στη θέση ζήτηση. Δεν ακούγεστε όλοι μαζί»! επι-
του. χείρησε να βάλει τα πράγματα σε τάξη ο
«Έτσι κι αλλιώς, χάρη σας κάνω», συνέ- καθήμενος στη μέση του τραπεζιού πα-
χισε ο Αργύρης από κει που ‘χε σταματή- ρουσιαστής, ενώ η σπίθα απ’ τη λάμψη 47
σει, δίνοντας την εντύπωση πως δεν είχε στα μάτια του δεν μπορούσε να κρύψει
καν ακούσει στο μεσοδιάστημα την αφή- τον ενθουσιασμό του για το κομφούζιο
γηση του Κώστα για το δικό του αδιέξοδο. που είχε δημιουργηθεί, εκτιμώντας ότι
«Τι χάρη ρε Κώστα; Αυτός ο μήνας είναι ο «ανάβοντας τα αίματα» θα σκαρφαλώ-
τέταρτος στη σειρά που δε μας πλήρωσε. σουν και τα μηχανάκια της AGB, ανεβά-
Εμένα μου χρωστάει ήδη γύρω στα τρι- ζοντας τα “νούμερα” της εκπομπής του.
σίμισυ χιλιάρικα κι ανάθεμα αν τα πάρω «Θα ήθελα να δώσω το λόγο σε σας, κύ-
ποτέ. “Πάρε τώρα μια μπροστάντζα”, βα- ριε Τ…… Εσείς, ως προεξάρχων τόσα
ρέθηκα να τον ακούω κάθε φορά. Και χρόνια στέλεχος του συνδικαλιστικού κι-
πως θα τη βγάλω ρε μαλάκα με τα εκατό νήματος, εξηγήστε μας τους λόγους της
ευρώ τη βδομάδα; Έλα να ζήσεις εσύ! Κι απεργίας διαρκείας που έχετε προκηρύ-
όσο σκέφτομαι ρε Κώστα τη γέννα! Τι θα ξει. Δεν σας ενοχλεί το γεγονός, ότι η κι-
κάνω που δεν έχουμε μαζέψει μία;» νητοποίησή σας στρέφεται εναντίον των
«Άντε γεια μας»! αυτή τη φορά ήπιαν και εργαζομένων και, κυρίως των πιο αδύνα-
οι δυο. Άφησαν τη μπύρα να ταξιδέψει μων, αυτών που δεν έχουν άλλο τρόπο
ήσυχα μέχρι το λαρύγγι τους, χωρίς να να πάνε στη δουλειά τους παρά μόνο με
μιλήσουν μεταξύ τους, χωρίς να προσθέ- τα μέσα μαζικής μεταφοράς;»
σουν κανέναν ήχο στο ταξίδι της γουλιάς. Ακούγοντας το όνομα, γύρισε το κεφάλι
«Ρε βρωμόγαβρε Αλία, θ’ αρχίσει όπου κι ο Κώστας, που μέχρι αυτή τη στιγμή
νάναι το ματς», ακούστηκε από ένα τρα- δεν είχε μπει στον κόπο να το κάνει, μια
πέζι πιο πίσω, άλλος θαμώνας. «Άνοιξε και η οθόνη βρισκόταν στην πλάτη της
ρε την τηλεόραση»! καρέκλας του, έτσι όπως την είχε τοπο-
Ο Αλία, υπακούοντας και σ’ αυτή την θετήσει.
εντολή, έβαλε μπρος απ’ το τηλεκοντρόλ «Ο Μήτσος ο “κοτσίδας”. Βρε το πουλάκι
τη γιγάντια plasma tv, που στόλιζε μόνη μου…»
της σχεδόν ολόκληρο τον πλαϊνό τοίχο Γνωστός του από παλιά. Από τα χρόνια
