Page 41 - mag_014

Aπό την
Christine
Ελπίδα...

θέμα εξετάσεων που δεν είναι στα ΣΟΣ της συνείδησης, θα πέσει σε

άλλο διαγώνισμα. Δεν είναι παραχώρηση στις αρχές μου να χρησιμοποι-

ήσω τη γοητεία μου για να δεχθώ μια μικρή εξυπηρέτηση ή να μου ανοί-

ξουν κάποιες πόρτες. Το ζήτημα αν υπάρχουν πιο άσχημοι από μένα με

μεγαλύτερη ανάγκη ή με περισσότερα προσόντα δεν θα με απασχολήσει.

Οι θεοί ικανοποιούνται, οι προσδοκίες εκπληρώνονται. Τότε θρέ-

φουν τους πιστούς με περισσότερη αλαζονεία, ματαιοδοξία, περηφάνια,

φουσκώνουν τα Εγώ, πωρώνουν τη συνείδηση. Αρχίζει η αναρρίχηση,

ανέλιξη, ανάπτυξη μας και ταυτόχρονα η ανάγκη εξουσίασης, υπόταξης,
αφανισμού των άλλων. Ανέλεγκτη από μέσα η καρδιά περνιέται για

καθαρή και απόλυτα εντάξει. Ο καθένας μας ας μη βιαστεί να ησυ-

χάσει τη συνείδησή του. Όσοι από μας συμμετείχαμε σε κοινωνικούς

αγώνες και διεκδικήσεις μην κάνουμε το λάθος να επαναπαυτούμε στις 41

δάφνες μας. Ας ψάξουμε να δούμε, που δεν ήμασταν εντάξει σε προσω-

πικό επίπεδο. Δεν υπάρχει περίπτωση να μην πληγώσαμε στο διάβα μας

ανθρώπους, μέσω συγγενικών δεσμών ή μέσω ερωτικών και φιλικών
σχέσεων. Όσοι πάλι προσπάθησαν να διάγουν το βίο τους έτσι που να

μην πληγώσουν κάποιους σε στενό προσωπικό, οικογενειακό ή ακόμα

και κοινωνικό επίπεδο ας δουν πότε υπήρξαν αληθινά φιλόξενοι (με την

πραγματική έννοια) και πότε υποστήριξαν, διεκδίκησαν ή συμμετείχαν σε

κάτι που να ήταν ξένο προς το ατομικό τους συμφέρον. Έχουμε πολύ

δρόμο μπροστά μας όλοι. Έχουμε όμως και ένα δυνατό όπλο που

το λένε ελπίδα…