Page 77 - mag_81

του Σπύρου Διαμάντη

παιδί όπως εμείς. Μια οικογένεια ευ- Όταν πήγα στην κουζίνα είχε έτοιμο ζε-
τυχισμένη σαν τη δική μας και τις άλλες στό καφέ στην καφετιέρα.

που υπάρχουν. Αν ακουστεί λέει παιδικό Η Άννα έπινε ήδη, μάλλον περιμένοντας
κλάμα στο σπίτι, όλα θα ξεχαστούν. με.

- Άννα τι θα κάνουμε; - Καλημέρα.

- Εγώ θα κάνω ένα μπάνιο. Έχω απί- - Καλημέρα.
στευτο πονοκέφαλο. Θέλω να ηρεμήσω. - Να σου βάλω καφέ;

- Να μείνω; - Θα βάλω εγώ.

- Σε παρακαλώ αυτό θα το συζητήσουμε - Θα πάρει η μαμά μου την Αναστασία απ’
αργότερα ή καλύτερα αύριο. τον παιδικό και θα τη φέρει το μεσημέρι.

- Εντάξει. - Ωραία.

- Πάρε σεντόνια. Θα ήθελα να κοιμηθείς - Έχεις ρεπό;

στον καναπέ. - Άδεια έχω. Πήρα 6 μέρες.

- Εντάξει. - Ωραία.
Τηλεφώνησα στη Μαρίζα την ώρα που - Τι θα κάνουμε; 77

η Άννα έκανε μπάνιο. Της είπα τι είχε - Σκεφτόμουν όλη νύχτα.
συμβεί σπίτι μου την ώρα που ήμασταν - Και γω μέχρι να κοιμηθώ.

μαζί. Όντως δεν το γνώριζε. Την πίστε-
ψα. Νευρίασε με το νέο αυτό και χάρη- - Δε μπόρεσα εγώ. Ξυπνούσα συνεχώς.

κα. Μου είπε μάλιστα πως ο Αλέξης ήταν - Συγνώμη.
πολύ τρυφερός σήμερα. Αισθάνθηκε - Για τι;

προδομένη είπε. Δεν την πίστεψα, γέλα- - Για όλα.
σα κιόλας. Με έβρισε. Ήταν βέβαιο πως - Εύκολη η συγνώμη αυτή η καθολική.
της συνέβαινε πρώτη φορά. Είχε συνη- - Δεν έχω να πω κάτι άλλο.

θίσει να προδίδει ή να παρατάει εκείνη. - Το ξέρω.
Το ανάποδο είναι σκληρό για αυτούς - Τι θα κάνουμε;

τους ανθρώπους.

Της είπα να είναι καλά και να συνεχίσει - Θα συνεχίσουμε.
τη ζωή της πιο καλά. Μου είπε τα ξανα- - Έτσι απλά;

λέμε και εγώ απλά το έκλεισα. - Γίνεται αλλιώς;
Δεν τηλεφώνησα στον Αλέξη ούτε πρίν - Δεν ξέρω.

ούτε μετά τις δέκα της επόμενης μέρας. - Ούτε εγώ.

Είχαμε συνεννοηθεί μέσω άλλων και - Άρα;
αυτό που ήθελε το πήρε. - Είμαι πρόθυμη να αρχίσουμε ξανά.