Page 22 - mag_20
P. 22
ΥΠΑΡΧΕΙ ΛΟΓΟΣ της Κυριακής Αιλιανού
ΝΑ ΘΥΜΗΘΟΥΜΕ
ΞΑΝΑ ΤΡΕΊΣ ΛΕΞΕΊΣ:
της
Κυριακής Αιλιανού
οιός χαϊδεύει σήμερα με την Πώς μετά να ξέρεις… πώς είναι να αγα-
καρδιά κι όχι με το μυαλό; πάς; Πώς, μετά, να ξέρεις να δίνεις…
Ποιός ζει μαζί με τον ή τους άλ- γενικώς… αγάπη, χάδι, συμπαράσταση,
λους, μέχρι το… κόκκαλο; φιλία, συντροφικότητα. Πώς, μετά, να
22 Ποιός νοιάζεται πώς θα φερθεί για να ξέρεις την αξία του «μαζί» και να «φέ- 23
γεμίσει χαρά τους γύρω και να γλυκά- ρεσαι» σα να δίνεις ένα «χάδι» στον
νει τις καρδιές τους; πλησίον… όποιος κι αν είναι αυτός!
Γίναμε «αχάιδευτα», μίζερα, στερημέ- Πώς, μετά, να μη γίνεσαι βίαιος και να
να αγάπης και ζωής «ζόμπι», που περι- μη νοιώθεις οικειότητα με το Φασισμό,
μένουν την ευκαιρία να ζήσουν από τις αφού ο Θυμός και η Οργή σου για ό,τι
ζωές και το αίμα των άλλων… δεν ένοιωσες, σε πνίγουν και θέλεις να
«Συντροφικότητα»… μάλιστα! Την εκτονωθούν, στον «προκάτ εχθρό» που
έχουμε γνωρίσει από κοντά, στις ταινί- φτιάχνεις με τα χεράκια του μυαλού σου
ες που αφήνουμε κι ένα δάκρυ να κυλή- κάθε μέρα -επειδή δεν αποδέχεσαι ότι
σει όταν συναντάμε το αδύνατο να μας εσύ φταις που πάσχεις και η υπεράνω
συμβεί… υποψίας οικογένειά σου που, όμως, εί-
«Φέρσιμο»… ξεχασμένη και ως λέξη! ναι η ηθική αυτουργός των φόνων σου!
Ευτυχώς, υπάρχει και ο σπουδαίος στί- «Και να που φτάσαμε εδώ, χωρίς απο-
χος του Λευτέρη Παπαδόπουλου να μας σκευές, μα μ’ ένα τόσο ωραίο φεγγάρι».
τη θυμίζει («… του ‘πα για το φέρσιμό Και αναρωτιόμαστε και μεμψιμοιρούμε
σου και για τ΄ άλλα σου…»). Ποιος και υποφέρουμε και ψάχνουμε να βρού-
νοιάζεται μωρέ τώρα; Εδώ καιγόμαστε, με τι φταίει… στο διπλανό πλανήτη!
η καλή συμπεριφορά μας μάρανε… «Τυφλοί, τα τ΄ ώττα τον τε νουν, τα τ’
Γεννήθηκαν γενιές και γενιές παιδιών, όμματα εσμέν» αγαπημένοι μου. Πρέπει
που μεγάλωσαν χωρίς οι γονείς να ξέ- να το συνειδητοποιήσουμε, ότι η Ύβρις
ρουν την αποστολή τους, χωρίς να ξέ- μας, επέφερε την Άτη και τώρα είμαστε
ρουν να χαϊδεύουν και να αγαπούν και στο κέντρο της Νέμεσης.
στην πράξη… Κι η κάθαρση… δεν είναι δικό μας θέμα πιά!
