Page 16 - mag_24
P. 16
LAPSUS* ΚΛΑΨΟΥΣ
Στοπ
στο στόπα!
«Είναι λεπτομέρεια», θα μου πείτε. «Εδώ κυκλοφορούν τέρατα», θα μου
πείτε. «Αυτό σε μάρανε;» θα μου πείτε. Ε, ναι. Αυτό. Και άλλα πολλά.
Αλλά κι αυτό.
«Στο» είπα, θα «στο» πω, «στο» έλεγα, ακόμα και αυτό έχω δει, γραμμέ-
16
νο μάλιστα από δημοσιογράφο-συγγραφέα: «Στόπα και στο ξαναλέω».
Άλλο πράγμα όμως η πρόθεση «σε» και άλλο η προσωπική αντωνυμία
«σου».
Η πρόθεση «σε» χάνει πάντα το έψιλον πριν από το ταυ του άρθρου που
ακολουθεί και γράφεται μαζί με αυτό ως μία λέξη, π.χ.: στο(ν), στη(ν),
στο. Στο δρόμο, στην πόλη, στο χωριό. Στην προσωπική αντωνυμία
«σου», μπορεί μερικές φορές ν’ αντικαθιστούμε το όμικρον-ύψιλον με
απόστροφο, αλλά δεν ενώνεται ποτέ με την ακόλουθη λέξη, π.χ.: σ’ τον
έδειξα, σ’ την έκανα, σ’ το είπα.
Σ’ το είπα, λοιπόν, στο εξής. Ή, αλλιώς, σ’ το ’πα. Αλλά όχι στόπα. Στοπ.
Ράνια Μπουμπουρή
*Lapsus είναι στα λατινικά το λάθος, το ολίσθημα.
Lapsus linguae, γλωσσικό ολίσθημα.
