Page 52 - mag_80
P. 52
σΚοΡπιεσ σΚεΨεισ του Βελισάριου Θώδη
&
#μένουμε_σπίτι
_
κλεινόμαστε μέσα μας;
λένε θα τελειώσει σε κάποιο διάστημα, ένοχοι γι’ αυτές όπως εύστοχα είχε πει
τι είναι αυτά που θα αφήσει πίσω του; ο Jamal στο τραγούδι του και τώρα
Εκτός των οικονομικοπολιτικών προ- έχουν να παλέψουν συνωστισμένοι και
εκτάσεων που θα έχει, μήπως θα μας με τον ιό, αλλά σιγά ας ψοφήσουν κι αυ-
έχει επαναπροσδιορίσει και σαν αν- τοί. Κανείς δεν νοιάστηκε για τον απο-
θρώπους; Και όλο αυτό έχει γύρει προς λυμένο δίπλα του που αυτές τις μέρες
το κακό; Μας έχει κάνει περισσότερο που εμείς γεμίζαμε τα καρότσια μας με
ατομιστές, περισσότερο μόνους; Πρέπει κωλόχαρτα, μαντηλάκια, αντισηπτικά
να το σκεφτεί ο καθένας για τον εαυτό και φαγητό, εκείνος δεν είχε να παρέχει
του, δεν είναι κάτι που μπορώ να σας στο παιδί του τα απολύτως απαραίτητα,
το απαντήσω εγώ, εγώ εξάλλου εδώ αλλά και να είχε δεν του αφήσαμε κάτι
σκόρπιες σκέψεις καταθέτω. να πάρει γιατί τρέξαμε να τα πάρουμε
Μέσα σε όλα αυτά τα δύσκολα όμως, όλα εμείς, αλλά σιγά ας ψοφήσουν κι
ευτυχώς για μένα, υπάρχει κι ένας τρε- αυτοί. Κανείς μας δεν νοιάστηκε για τον
λός φίλος, κι ας τον έχω γνωρίσει 2-3 μεροκαματιάρη εργάτη που ακόμα τρα-
52 χρόνια τώρα, είναι σαν να τον ξέρω βιέται να δουλέψει στα ΜΜΜ, στα νο-
χρόνια, αυτός ο φίλος λοιπόν θα με πά- σοκομεία, στους φούρνους, στα super
ρει τηλέφωνο, ίσως και κάποιες φορές markets και σε τόσες άλλες δουλειές
κι ας μην έχει να μου πει κάτι, αλλά θα που δεν έχουν κλείσει γιατί το κεφάλαιο
με πάρει γιατί είναι σαν εμένα, θέλει να πρέπει να συνεχίσει να υπάρχει, ασχέ-
επικοινωνήσει. Το ίδιο κάνω κι εγώ. τως αν δεν θα υπάρχουμε εμείς αύριο.
Και βλεπόμαστε και μερικές φορές κό- Εμείς όμως άνετοι ποστάρουμε παντού
ντρα στην απομόνωση των ημερών. το #Μένουμε_σπίτι, αλλά σιγά ας ψοφή-
Κανείς μας δεν ενδιαφέρθηκε για τους σουν κι αυτοί.
άστεγους, που έστω και προσωρινά Τελικά λοιπόν είμαστε αντιμέτωποι με
σιτίζονταν από τις καφετέριες και τα τον ιό ή με τον ίδιο μας τον εαυτό;
μαγαζιά που έκλεισαν, όχι, μόνο όλοι Και θα κλείσω με δυο φράσεις από δια-
χειροκροτήσαμε για τα γρήγορα μέτρα, φορετικούς χώρους.
αλλά σιγά ας ψοφήσουν κι αυτοί, κανείς Η πρώτη έρχεται από τους αναρχι-
δεν νοιάστηκε για τους κρατούμενους κούς του Τορίνο και λέει “Θα πάνε όλα
των φυλακών, για τις άθλιες συνθήκες καλά; Θα τα καταφέρουμε; Εξαρτάται
διαβίωσης που βιώνουν, παλεύοντας από τον καθένα από εμάς.” Και με τη
κάθε μέρα με τον εαυτό τους και στο να φράση ενός φίλου, που τώρα τελευταία
αντεπεξέλθουν και να ξαναβγούν ζω- έγραψε: “Ας ελπίσουμε, όταν βγούμε
ντανοί και όρθιοι στη κοινωνία, 13.000 πάλι έξω, να ξαναγνωριστούμε ...ως
άνθρωποι στις φυλακές, 10.000.000 άνθρωποι.”
