Page 6 - mag_35

ΕDITO_REAL

Τις τελευταίες µέρες έχω µια παρόρµη-
¤ ÇÂÓÐÇÁÍÂÌÂØ
ση να τ’αφήσω όλα και να πάω να γίνω
φαροφύλακας.
Να βλέπω τα καράβια να περνάνε, να
πηγαίνουν αλλού και να φαντάζοµαι

τον προορισµό τους.
Να ελπίζω ότι εκεί που πάνε είναι καλύ-
τερα απ’ ότι είναι εδώ, όχι σαν χώρα

ή σαν άνθρωποι, αλλά ότι θα είναι κα-
λύτερα σαν οργάνωση της χώρας, σα
νοοτροπία σαν κοινωνία.

Να είµαι το πρωί στο πιο ψηλό σηµείο
του φάρου και ν’ακούω τον αέρα να
συνθέτει τις δικές του µελωδίες και να

µην ακούω τις αερολογίες των πολιτι-
κών µας που είναι στην κόντρα µόνο
6 για την κόντρα.
Να βλέπω το απέραντο γαλάζιο και να

µη βλέπω την απραξία της πολιτείας
στο έλλειµµα κοινωνικού κράτους για
το όποίο κοινωνικό κράτος κόπτονται

προεκλογικά και µετά κόπτονται για τα
προνόµια και τα αυτοκίνητα.
Να µη βλέπω αυτοκίνητα ώστε να µη

θυµάµαι θωρακισµένες λιµουζίνες όταν
υπάρχει κόσµος που ψάχνει στα συσσί-
τια και στους κάδους των απορριµµά-

των για φαγητό.
Να είµαι εκεί και να µάθω να µιλάω µε
τους γλάρους γιατί θα έχουµε να πούµε
πιο ενδιαφέροντα πράγµατα αλλά και

πιο εύκολα θα µάθουµε να συνυπάρ-
χουµε. Σε αντίθεση µε τη Βαβυλωνία

που επικρατεί στο λόγο και στη σκέψη
των πολιτικών µας.
Να αισθάνοµαι την ανατολή στα βλέ-
φαρά µου να µου λέει ότι ο ήλιος ση-