Page 23 - mag_36

της Christine

christina.micheli
Δεν με συγκινούσαν ποτέ οι παρελάσεις...

ό,τι αυτή συμβολίζει. το γκρέμισμα του παλιού και τη γέννηση του καινούριου.
την επικράτηση της φωτεινής μας πλευράς επάνω στη σκοτεινή. Την απελευθέ-

ρωση από το μεγαλύτερο δυνάστη φόβο της ύπαρξής μας, αυτόν του θανάτου.

Όποιος δε φοβάται τίποτα, είναι πραγματικά ελεύθερος όπως είπε και ο δικός

μας στοχαστής Καζαντζάκης.

Επιλέγω για ακόμη μια φορά - για όσους με ξέρετε εδώ και τρία χρόνια αναμενό-

μενο - να κρατήσω το αισιόδοξο μήνυμα. Είναι το μόνο που με κινητοποιεί να προ-

σπαθώ και τότε, γίνομαι δημιουργική και χαρούμενη, ενώ όταν είμαι σε αδράνεια,
γίνομαι απαιτητική και γκρινιάρα. Η επικοινωνία μου μαζί σας, η οποία ξεκίνησε

σχεδόν σαν αστείο ή σαν ένα στοίχημα με τον εαυτό μου για το αν θα μπορούσα

να είμαι συνεπής και να γράφω μέσα σε συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα, με κι-

νητοποιεί επίσης. Νιώθω ευτυχής κι ευγνώμων που μου δίνεται η δυνατότητα

να μοιράζομαι άμεσα μαζί σας σκέψεις και συναισθήματα. Μου δίνει κουράγιο 23

να αντιμετωπίζω την καθημερινότητα, τη ρουτίνα και τα όποια βάσανα της ζωής

μου. Είστε όλοι εσείς, που φέρνετε τον πλανήτη πιο κοντά μου και με κάνετε

πολίτη του κόσμου, έτσι όπως πάντα ένιωθα και ήθελα να είμαι.

Εύχομαι καλή και μεστή συνέχεια σε συντελεστές και αναγνώστες.
Σε όλους τους συνοδοιπόρους του ταξιδιού μας…

Christine