Page 5 - mag_015

του Β_56

για το νέο οικοδόμημα που για άλλη μια φορά δεν έχει γερά θεμέλια. Λένε σε μόνιμη
βάση, εδώ που φτάσαμε...

Eίπαν ποτέ, φτάσαμε εδώ, γιατί κάναμε αυτά τα λάθη; Είπαν δε θα τα ξανακάνουμε;
Δυστυχώς, είμαστε στο «παγκόσμιο άρθρο 99» και δεν υπάρχει κανένα οργανω-
μένο πρόγραμμα εξυγίανσης. Δεν υπάρχουν σχέδια με αρχή, μέση και συνέχεια που
να οδηγούν στην ανάπτυξη. Ούτε η περιβόητη τρικομματική, ούτε η αντιπολίτευση σ’

όλα τα επίπεδα αρθρώνει λόγο με επιχειρήματα. Δεν άκουσα, ούτε διάβασα κάποιο
πρόγραμμα, κάποια πρόταση. Εσείς διαβάσατε; Ακούσατε;

Προτείνω λοιπόν, πρώτα σε εμένα...

Δεν τους ακούω, δεν τους βλέπω, κλείνω την τηλεόραση πιλοτικά για δύο
τουλάχιστον εβδομάδες. (Είμαι από τώρα σίγουρος ότι δε θα πάθω τίποτα).
Διαβάζω επιλεκτικά στο internet ό,τι αξιολογώ σα σημαντικό, το διασταυ-
ρώνω και σε διαφορετικές πηγές, αλλά σε καμία περίπτωση δεν έρχομαι σε

επαφή με δήλωση πολιτικού.
Ακούω επιλεκτικά ραδιόφωνο και ταυτόχρονα ενισχύω, με το προσωπικό μου
ποσοστό, τις προσπάθειες των ραδιοφώνων στο internet.
Αναζητώ στο internet λύσεις και επικοινωνία με όλους όσοι συνειδητά κά- 5

νουν πράξη το «...σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ...» .
Δηλαδή, βγαίνω από τον κύκλο τους.
Δεν αφήνω, στην κυριολεξία όμως, τους φίλους που έρχομαι σε επαφή μαζί
τους, να πέφτουν στα τάρταρα της μιζέριας, της άρνησης και της ήττας.

Δε θέλω να συνεχίσω ν’ακούω το «τι μου έκαναν» ή «έτσι είναι το σύστημα»
Το μέλλον είναι δικό μας, είναι των παιδιών μας.
Δε θέλω να φύγω ή να φύγουν τα παιδιά μας μετανάστες λόγω ανάγκης
για επιβίωση. Να πηγαίνουν διακοπές στο εξωτερικό ναι, όχι να φεύγουν.

Στη χώρα μας, αυτή τη σχολική χρονιά πολλά, πάρα πολλά παιδιά δεν είχαν να
φάνε πρωινό, παιδιά όμως πολιτικών, συνεχίζουν να παίρνουν πτυχία σε
ξένες χώρες. Σίγουρα, δεν είναι κακό οι σπουδές, τα πτυχία,το αντίθετο μάλιστα.
Και μην πείτε ότι λαϊκίζω, αλλά γαμώ την πουτάνα μου, θυμηθείτε τη φράση που είπε

ο Καίσαρας, έστω και για το προσωπικό του συμφέρον «Η γυναίκα του Καίσα-
ρα,δεν αρκεί να είναι τίμια, πρέπει και να φαίνεται» .
Τα παιδιά που κρύωναν, τα παιδιά για τα οποία οι καθηγητές μαζεύαν χρή-
ματα για να τους αγοράσουν τυρόπιτα, να τους αγοράσουν παπούτσια...

δικά μας παιδιά είναι κι εσείς, αδιαφορείτε για το μέλλον τους.
Κομπάζετε για δωρεάν παιδεία, όταν το δωρεάν κοστίζει τουλάχιστον 1000€
το μήνα στους γονείς.
Μας λέτε ότι οι δείκτες της οικονομίας είναι αισιόδοξοι, αλλά το «καλάθι της νοικο-